Brieven 1888-1961

[Brieven 1955]

Aan H. Kuijper

Toulon, 21.vi.'55

Lieve menschen,

Ziehier den, in myn kaart van twee (of drie?) weken geleden beloofden brief, waarin ik, tegelyk, Henks kort episteltje dd^o 13 dezer beantwoord. Nieuws is hier in den tusschentyd niets voorgevallen. Alléén ben ik een beetje minder neerslachtig dan kort geleden, dank zy een medicatie die my ‘opzweept’, geestelyk op de been houdt, als dat zoo gezegd kan worden, en my in staat stelt weer te werken. Ik ben nu bezig aan de samenstelling van een klein bundeltje korte studies over kinderen, waarvan er een paar in wylen ‘Mandril’ zyn verschenen. Of ik daar een uitgever voor vind is een vraag, maar het houdt my ‘aan den gang’, iets wat ik nóódig heb om niet te verkniezen.

Aan schryven voor de Groene dènk ik niet eens meer! Ik kreeg taal noch teeken van de lui daar, in weerwil van Dykstra's herhaalde, en jouw inziens, Henk!, oprécht bedoelde verzekering dat hy my zou schryven. Doe dus nu geen moeite meer met hem opnieuw ‘in contact’ te raken, wat je my aanbiedt te willen probeeren. Laat my je nog eens zeggen dat ik die menschen niet kwalyk neem [dat zy] een of ander artikel, dat, om de een of andere reden, niet in hun smaak valt, of hun ongeschikt voor publicatie voorkomt, weigeren òp te nemen, wat hun onbetwistbaar récht zou zyn. Wél, dat zy geen asem geven, noch my myn copy retourneeren waardoor ik zou weten waaraan my te houden.

Waar Dykstra my, naar aanleiding van een niet opgenomen maar my wel geretourneerd artikel schreef:... ‘maar ik hoop van harte, dat zulks voor U geen reden zal zyn om Uw hogelyk gewaardeerde medewerking, die ons met een zekere trots vervult, te staken.’ Deze confidentie, waarmee ik niet ‘te koop’ wensch te loopen, strikt entre nous, lieve

[p. 615]

menschen, en andere redactieleden (M^r Davids en D^r Alberts) my ook hun ingenomenheid met myn medewerking betuigd hebben, mòet ik wel tot de conclusie komen dat alleen gevoelens van jammerlyke solidariteit met kameraad Wiessing hun tegenwoordige houding ten mynen opzichte verklaren.

A propos van Wiessing:

Ingesloten vind je een stukje dat hy, dd^o 30.1v.37 aan zyn vriend-en-geloofsgenoot Wynkoop stuurde, by wyze van protest tegen een vuilspuitery, aan myn adres, door laatstgenoemden kameraad in het Volksdagblad van verscheidene dagen daarvóór. W. verdedigt my daar - wel is waar anoniem om zich niet te compromitteeren in de oogen van de Party kornuiten! - tegen de imputatie van verkocht te zyn aan de ergste ‘Reactie’. Hy deed dit, trouwens, niet spontaan, maar pas nadat ik hem had geschreven dat ik, als W. dit lasterpraatje niet uitdrukkelyk introk, een klacht wegens smaadschrift en beleediging tegen hem zou indienen. Een looze bedreiging, maar die toch zyn (W's) stukje in het Volksdagblad tot resultaat had, een stukje waarin hy, zooals je ziet, my zoo'n beetje ‘neerhaalt’ als het gepersonifieerd onbegrip van ‘de arbeidersbeweging’, waar ik ‘als een blinde tegenaan liep’ en zoo ‘allerlei kwaad stichtte.’ Het was, destyds, niet de éérste maal (noch de éénige) dat hy my in het publiek te lyf ging, iets wat ik, te zynen opzichte, nooit heb gedaan. Ik heb hem toen natuurlyk gezegd wat ik van zyn pleidooi voor myn onomkoopbaarheid dacht, maar hem geen wrok nagedragen. Daarvoor hield ik toch te veel van hem en was hem te erkèntelyk voor zyn my (en óns) jarenlang betoonden vrienschap, dèstyds nog niet van ‘stoffelyken’ aard zooals de institutie van het ‘potje’. Denk eens aan, lieve menschen, plus minus een halve eeuw van intieme vriendschap! Per saldo hebben zyn wel-overwogen pogingen my, onder het pseudoniem R.J. Zoethout, te denigreeren en belachelyk te maken, my eerder bedroefd dan verbitterd.

Bygaand briefje van v. Oorschot, dat ik je ter-kennisneming toezend, en dat ik aan Reitsma terug moet sturen, zal je my wel willen retourneeren.

Wy hebben, in den loop der laatste paar maanden, twee keer bezoek gehad van Hollanders: Reitsma en zyn vriendin, die 24 uur in Toulon doorbrachten, en het echtpaar Turksma, uit Amsterdam, waarmee wy verleden jaar kennis hebben gemaakt. En wy verwachten begin augustus a.s. het bezoek van den voortreffelyken Sjoerd de Vry en zyn vrouw die hier ergens aan de kust, niet ver van Cannes, een halve maand van hun vacantie komen doorbrengen.

[p. 616]

En hoe staan wy er met jelui voor? Het vooruitzicht misschien ‘een dag of acht in een stil klein plaatsje aan de zee’ in jelui gezelschap door te brengen - Henk maakte kort geleden een toespeling op deze ‘gebeurlykheid’ - heeft ons weer in een staat van blyde verwachting doen verkeeren. Stel ons, indien dit niet volstrekt onmogelyk is, niet teleur, lieve, lieve menschen.

By manier van slót, iets van zuiver materieelen aard: druk de bevoegde autoriteiten aan de Amsterdamsche Bank op het door gouddorst vereelde, en, daardoor, vermoedelyk enigszins onverschillige hart, ons je a.s. zending v/h ‘potjes-pensioen’ over te maken (à Monsieur ou Madame A.C.) via de ‘Société Générale’, en niet via het ‘Crédit Lyonnais’.

Met onze onversneden hartelykste groeten

Kaya en Sandro.

Zyn jelui beiden weer geheel hersteld

p.s. - Je hoeft my Wiessings stukje in het Volksdagblad niet te retourneeren. Ik bezit een tweede knipsel daarvan.