Brieven 1888-1961

[p. 260]

Aan M. Douwes Dekker-Hamminck Schepel

Paris, le 23.8.1900

Beste mevrouw,

Ik verlang niets liever dan dat je komt. Maar nu ik tot myn grooten spyt niet kan beschikken over de kamer in questie, moet ik vóór ik uitzie naar een geschikt verblyf voor je, weten hoeveel je ongeveer zult willen uitgeven voor een andere kamer. Ook of je opziet tegen trappen-klimmen. Ik kon op myn eigen houtje toch maar geen kamer huren, vooral niet doordat ik niet wist wanneer je van plan was te komen. De tentoonstelling staat onze ontmoeting in 't minst niet in den weg. 'k Zou niet weten hoe of waarom. Die expositie oefent op my niet de minste attractie uit en ik was er nog maar een paar maal, hoewel ik er niet ver van af woon en de entrée weinig kostbaar is. Daar is my te veel herrie. - Ja, je briefje waarin je me vroeg om de préface ontving ik. Maar ik heb weinig of, juister, heelemaal geen lust om schryvery van my die me zelf niet bevalt aan iemand anders - wie dan ook - te laten lezen. Ik zal die voorrede remanieeren¹. Donderdag of Vrijdag a.s. - d.i. 30 of 31 augustus uiterlyk moet ik de gecorrigeerde drukproeven naar den uitgever brengen, anders wordt de publicatie weer verschoven. Maar als je nu komt dan zal ik hoogstwaarschynlyk gedurende je verblyf hier nog de 2e proef krygen en die zien we dan te zamen door. Vind je dat niet goed? Wil je, als je komt myn brieven meebrengen? Dat had ik heel graag. Daar zyn enkele dingen in - ik herinner me nu niet precies welke - die ik met je bespreken wilde. Ik vrees hier en daar niet duidelyk genoeg geweest te zyn. Daarover, en over veel andere zaken mondeling. - Ik heb een héél werkzame periode - en een verdrietige, juist door 't vervelende van bedoelde werkzaamheden - achter den rug. Gister zyn we naar buiten geweest, naar Meudon², wel een van de heerlykste van al de heerlyke omstreken van Parys. Ik ging heel ontstemd en neerslachtig de deur uit, maar 't buiten zyn: groene bomen, bloemen, vogels etc. etc. - heeft me verkwikt, 't Is een heel prettige dag geworden - een zeldzaamheid voor my. Och, ik heb meestentyds zoo vreeselyk het ‘land’: Ik zou willen reizen, altyd trekken, nu hier dan daar, liefst over zee - neen áltyd over zee want aan 't in den trein zitten rammelen heb ik 't land - zonder ooit één week op dezelfde plaats te zyn. Alles verveelt me zoo gauw - Schryf dadelyk antwoord aangaande de kamer - voor

1 Multatuli, Pages choisies kreeg in 1901 een Préface van Anatole France (p. 5-8) en een Notice van Alexander Cohen (p. 9-37) over leven en werk van Multatuli met veel vertaalde fragmenten. Cohen legde de nadruk op het verzet dat Multatulis werk telkens ontmoette.

2 De kleine kring (Colonie) in de zomer in Meudon rond de socialistische onderwijzer Jean Baptiste Sévérac, later secretaris-generaal van de socialistische partij sfio. Cohen ontmoette er onder anderen Frans Bodde, de socialistische student Emile Buré, later een prominent journalist, en de arts Christo Rakovsky, de eerste sovjet-ambassadeur in Frankrijk.

[p. 261]

minder dan 50 francs zal je moeilyk iets behoorlyks vinden, voor een maand meen ik. Ik zeg je dit om je eenig idee te geven van de pryzen. De huurprys is gewoonlyk per maand berekend, en al is 't drie weken dan is dat toch gewoonlyk 't zelfde. Natuurlyk zal ik er voor zorgen dat je een nette zindelyke frissche kamer hebt. En schryf me ook over die trappenklimmery, of je daar tegen kunt. - Ik niet erg, maar 'k woon toch liever zoo hoog mogelyk. Antwoord dus gauw.

In afwachting heel heel hartelyk

t.t.

Alexander Cohen