De stille bloei

[p. 103]

De eerste blaarkens

O de eerste blaarkens in den lentedag,
schuchter en teer als maagdelijke droomen,
die huivrend van een wonderzoet ontzag
in 't heimnisvolle leven kijken komen...

O de eerste blaarkens, de eerste blijde lach
van duizend vreugden, die den langen, loomen,
verstijfden winter nauw ontvlucht, de boomen
speelziek omwaaien met hun vreugdevlag.

O dat mijn oog die glorie schouwen mag,
zich dronken drinken aan de blijde stroomen
van nieuw jong leven, dat den moeden slag

mijns harten sterkt, en 't wintersch spinnerag
van mijn bedrukten geest heeft weggenomen...
O de eerste blaarkens in den lentedag...