De stille bloei

[p. 104]

De wolken worden lichter..

De wolken worden lichter,
vol tintelenden gloed;
ik voel, ál dichter, dichter,
het Wonder, dat komen moet...

Plots breekt door wolkenvluchten
de Zon, en alles bloeit:
mijn hart, mijn geest, de luchten,
de stroom, die vol zilver vloeit...

De torens vlammen, de bosschen
rijzen naar 't licht, en vrij
en trotsch op zijn vlammende rossen
rijdt door de heemlen, de Mei.