De stille bloei

[p. 94]

O zon, o zomer, 'k wacht op u...

O zon, o zomer, 'k wacht op u,
want ik heb veel verloren;
't is naakt en stil, 't is graftijd nu,
de winter is geboren.

't Is eenzaam, waar ik droomend ga,
en grauwe verten dreigen;
de weemoed schrijdt mij vóor en na,
de naakte wouden zwijgen,

en 't grijs geluchte, gruwbaar-groot,
weegt, zwaar van dreigend haten,
in kille omhelzing van den dood,
op de aard, de zonverlaten.

O zon, o zomer, 'k wacht op u,
mijn hoop en mijn betrouwen,
't is naakt en stil, 't is winter nu,
en alle harten rouwen...