De stille bloei

[p. 72]

XV. Bede

O God, mijn God, ik kan haar niet vergeten,
ik vouw mijn handen in den stillen nacht,
en 't arme hart, vol smarten ongeweten,
vindt schaamlen troost bij schuw-verborgen klacht.

O God des Hemels, geef mijn zwakheid kracht,
genees dit hart, tot bloedens stukgereten,
dood deze liefde, die zoo dol-vermeten,
naar onbereikbaar-verre vreugden smacht.

Dood deze liefde, die in slaafsche macht
mijn leven vast-smeedt aan heur gulden keten,
heimlijke liefde, wie geen morgen wacht,

en die mijn hart, van droeven waan bezeten,
de pijn der onvervulde droomen bracht...
O God des Hemels, geef mijn zwakheid kracht...