De stille bloei

[p. 24]

De arme droomer

't Hoofd is u vol met duizenden gedachten,
en klopt en hamert, of het breken moet...
Gij zwoegt te veel in eenzaam-bange nachten,
gebogen onder rooden lampengloed...

Als gij uw langen dag hebt doorgewroet,
in slaaflijk werk, dat vergt uw beste krachten,
uw zwaren plicht volbracht met liefde en moed,
dan komt geen rust de strenge taak verzachten,

't zijn andre, heilger plichten die u wachten:
hebt gij met schoonheid schaars uw dag gevoed,
voor elken droom uw naarstig werk behoed, -

gij wekt het ál, in edelst-hoog betrachten
en 't koortsig kloppen van 't onrustig bloed,
bij lampenschijn, in eenzaam-schoone nachten.