Het groote liede-boeck

7. Een ander uyt Ecclesiastes 12.

Op de wyse: al wat men hier, etc.

GEdenckt uwes Scheppers in dyne jeucht
Eer comen quaet die dagen sonder vreucht
Die jaren daer, als ghy sult seggen siet
(Sy zijn my swaer) sy behaghen my niet.
Eer dan de Son, dat licht, ende die Maen
En die Sterren duyster worden belaen,
Wolcken t'onweer, regen dan slach op slach
Comt altijt neer, (want so comt d'ouden dach.)

Ter tijt als d'ooghwachters t'huys staen ter wacht

Beven (int hooft) der stercker (beenen macht)
Moeten ter buych, die mulders stille staen
Dat 't ghebits tuych, haest al is uyt ghegaen.

D'ghesichten door d'oog-veynsters (so ghenaemt)

Worden duyster (d'oor) deuren int gheraemt,
Op straten toe ghesloten worden beyd'
T'hooren niet meer al watmen op straet seyd.

[fol. Ggg4r]

 

Dat uwe stem der mol-narinnen dan

 

Dat is de tongh' niet dan lisp spreken can,

 

En ghy ontwaeckt // vroech, alsden vogel singt

 

D'outheyt u raeckt // datse u wacker dwinght.

 

Alle dochters van u soet fraey ghesangh

 

(Tand', lippen, tongh', u keel macht stemmen dwangh)

 

Haer buyghen al (alsoo vergaen sijn haest)

 

D'hooge (int dal) maeckt dit oock wel verbaest.

 

D'Amandel-boom (als den mensch in ghericht) bloeyt

 

(En den Coopman) sprinckhaen (in rijckdom) groeyt,

 

Wellust ophout waer dien mensch dan heen vaert

 

Hy blijft eeuw'lijc (daer in dien doot beswaert.)

 

Sijn clagers gaen wel op der straten om

 

(maer hier is uyt sijn bloom sijn macht) en rom

 

Eer dan (aldus) den silv'ren strick wech comt

 

't Gulden Adre verloopt ('tleven beromt)

 

D'emmer verleckt aen den put en 'trat brect

 

Want dat stof moet haest weer in daerd' bedect

 

Den Geest tot Godt // die hem ghegeven heeft

 

(Dit is het slot // van alles datter leeft.)