Voor-reden.
ghebedt, clach ende danckliedekens in begrepen zijn, wel wetende dat Godt, met den gheluyde des clinckenden metaels niet ghedient ofte geeert en begheert te zijn, ofte met eenighen uytwendighen ghebare oft gheluyt der stemmen, sonder te hebben een aendachtich herte, maer dat wy daer deur gheleert worden, ghelijck als David metten Figuyrlijcken Israel, beweecht worde met Cymbalen ende andere instrumenten, den Heere aenroepen, te dancken, te loven, ende malcanderen tot aendacht te beweghen, dat wy oock nu voor dese gheghevene gave der Liedekens malcanderen mochten beweghen ende selve mede beweecht worden, niet alleen om die Euangelische leeringhe te leeren verstaen ende aen te nemen, maar oock aendachtelijck den Heere met monde, herte ende stemme aen te roepen, om hulpe, cracht ende ghenade totter ghehoorsaemheyt ende volstandicheyt, ende volghens hem van allen die eere te gheven, hem te dancken en te loven, waer toe wy deur alle Godtlijcke Schriftuyren hooghlijck vermaent worden. Hier toe wil ons de Heere te samen wijsheyt, verstandt ende sijn ghenade verlenen, Amen. Ende naedemael in desen anders niet ghesocht en wort dan die eere Gods die stichtinghe des naestens ende die vorderinge der zielen salicheyt: So begeeren wy oock datse tot dien eynde van elcken, diese lesen ofte singhen, sal mogen ghebruyckt ende in danck genomen worden, vaert wel. Tot Haerlem desen 30. Augusti, Anno 1601. Van my aller menschen goet gonner.
L.C.
Volherdende verwint men.
Auteursrechtvrij