Het groote liede-boeck
(1625)–Leenaert Clock–
AuteursrechtvrijOp de wyse: Ick roep tot u met hertelijcken verlanghen, etc.
MIjn alderliefste vrienden, wilt ter herten vaten,
Dat wy alhier uyt liefde brenghen voort,
'Tis door Gods gave goet in vriendelijcker maten,
Ons nu gegeven, met het Christlijck accoort,
Nae ons liefs Heeren woordt // leeft nu alsoo 'tbehoort,
Des heyl'gen Geestes cracht // help u so dach en nacht.Ga naar margenoot+
En op dat ghy nu dese gave so meucht ontfangenGa naar margenoot+
So veel in u is, maect u doch bereyt,
Dat Gods Gheest u mach beweghen in al u ganghen,
'Thert reyn maken van al onsuyverheyt,Ga naar margenoot+
Bidt daerom ende schreyt // Gods Gheest niet en verbeyt,
Als men hem vriend'lijck bidt // och wilt bedencken dit.
Raet ons dit met Christus t'samen allegader?
In sijn exempel is hy voorghegaen,
Seggende: ic sal bidden tot God mynen VaderGa naar margenoot+
Om eenen anderen vertrooster saen:
David die riep Godt aen, biddende wel beraenGa naar margenoot+
Om een reyn herte meest, en den willigen geest.
Int herte moeten wy vernedert zijn te samen
Elck geen logeert // al waer hy wordt gheeert,Ga naar margenoot+
Alsoo gheeft oock nu die ootmoedicheyt met namen,
| |
[Folio Aa5v]
| |
Den heylighen Gheest de eer die hy begeert
Syrach ons hier van leert // Godt aller eeren weert,
Wil gheeert wesen fijn // van die ootmoedich zijn.
Ga naar margenoot+Ghy laet (seyt David) Heer, water fonteynen springhen,
Tusschen die bergen, 'tis een gheestlijck zin,
Ga naar margenoot+Gheestelijcke gaven, en hooghtijtlijcke dingen
Doen den mensche verheffen meer oft min,
Hier tusschen beyden in // blijft tot onsen gewin,
D'ootmoedicheydt bequaem // ter eeren van Gods naem.
Een herberghe die suyverlijck reyn is en schoone,
Daer in logeeren geern die menschen hier,
Ga naar margenoot+Also oock die Gheest Gods van boven uyt den Throone,
In een herte ghereynicht goedertier,
Nae der Menschen manier // scheurt doch u herten fier,
Ghedachten en 'tverstant, en die quaetdoende handt.
Ga naar margenoot+Nehemias vertelt: dat met sulcken labeuren
Ghereynicht zijn die Priesters int ghemeyn
En oock die Leviten, 'tvolck, poorten ende muyren,
Van Ierusalem, 'sHeeren stadt alleyn:
Ga naar margenoot+Och dat wy groot en cleyn // alle waren soo reyn
Dat in ons rusten mocht // Gods gaef tot ons ghebrocht.
Als wy met grooten verlanghen sullen begeeren,
Dat Gods goeden Gheest ons beweghen sal
Door den goeden wille, sijn cracht in ons vermeeren,
Weerdich te zijn om te ontfanghen al,
| |
[Folio Aa6r]
| |
Syner gaven ghetal // ghenade breedt en smal,
'Thert moet gerust zijn stil // na synen goeden wil.Ga naar margenoot+
Rust soecken de Menschen // daer sy rust hebben moghen
Alsoo Gods Gheest, ghelijck men dat wel sach
Aen d'Apostelen (van het aerdtsche uytghetogen)Ga naar margenoot+
Vyerich geschiedden doe, op den Pincxterdach,
Dit noch gheschieden mach // als wy sonder verdrach,
En ons herte met lust // stellen in God gerust.
Een herte gedeelt, verturbeert en oock deurslaghen,Ga naar margenoot+
Daer in te storten die ghenade goet,
Des heylighen Gheestes, en mach Godt niet behaghen,
Daer die zinnen becoort zijn seer onvroet,
Elck een proef sijn ghemoet // bereyd' dat met der spoet
Om dit nu te ontfaen // laet ons Godt roepen aen.
Naer u onsen Godt ist dat wy ons nu keeren,
Onse ghemoet ontsteeckt deur uwen Gheest,Ga naar margenoot+
Vwen vertrooster, die ons nu te recht can leeren,
Ons nu belooft deur Christum aldermeest,
Onser ghenadich weest // en ons' zielen geneest,
Ghy weet wat ons ghebreckt // dat maeckt doch heel perfeckt.
Soo ghy ons, lieve Heere, dit nu alsoo gaet geven
En uwen Gheest ons nu soo drijft altijt,Ga naar margenoot+
Ghehoorsamich tot eenen geestelijcken leven
Soo sult ghy van ons zijn ghebenedijdt,
Int hope seer verblijt // singhen wy met jolijt
Lof, eere, prijs en danck // zy u ons leven lanck.
|
|