Het groote liede-boeck
(1625)–Leenaert Clock–
AuteursrechtvrijOp de wyse: Dewijl den tijdt voorhanden is.
LAet ons betrachten vrienden mijn
Ga naar margenoot+Den standt dien wy aenverden, Van dat
wy hier ghebooren zijn, Tot wy begraven
weerden, Hebben wy niet dan anghst en noot
Ellende ende jammer groot,
Tot wy keeren ter eerden.
Ga naar margenoot+In dees werelt is ons begin,
Weenen door het benouwen, Comen so met
pynen daer in, Soo men dat mach aenschouwen,
Worden met commer opghevoet,
Ga naar margenoot+Wassen ghelijck het gras nu doet,
Dat corts wordt afghehouwen.
Cryghende natuyrlijck verstant,
Soo soecken wy en haken, Naer eer oft goet
int aertsche landt, De wellusten wy smaken,
Verslyten alsoo onsen tijdt,
Tot wy des levens worden quijt,
En tot sterven gheraken.
Ga naar margenoot+LEven alsoo sy deden saen,
Ga naar margenoot+Als doen by Noachs tyden, Eten en drincken,
Ga naar margenoot+trouwen, aen 'Svleesch lust sy niet en myden,
Maer coopen en vercoopen voort,
Planten en bouwen onghestoort
Stellen Gods vrees' bezyden.
Fel comt ons dan de cranckheyt by,
Ga naar margenoot+Die bloem wil haest verdwynen
| |
[Folio X3r]
| |
De Medecijn-meester lapt vry,Ga naar margenoot+
Het lichaem wort vol pynen, Dan sterft hy,
hoort na dit geluyt, De doodt Mensch moet
ten huyse uyt, Hoe heerlijck sy nu schynen.
RAS eten hem de Slanghen dan
Sijn schoonheyt gaet verlooren, De HeerlijckheytGa naar margenoot+
die wijckt daer van, In d'aerd' moet
hy versmooren, En dan verschynen voorGa naar margenoot+
Godt hoort: Oordeel t'ontfanghen naer sijnGa naar margenoot+
woordt, Hem vercondicht te vooren.
Naer desen comt d'eeuwighe doodt,Ga naar margenoot+
Over d'ongodtlijck wesen, Daerom is het
nu groote noot, Dat wy den Heere vresen,
Dat hier te volbrenghen beleeft,
Waer toe hy ons gheschapen heeft,
En 'tleven gaf ghepresen.
SEer neerstich laet ons nu ghelijck,
Dees dinghen doch betrachten,
Dat wy moghen d'eeuwighe Rijck,Ga naar margenoot+
Van den Heere verwachten, Onsen tijdt sooGa naar margenoot+
verslyten wel, Neerstich zijnde in ons bestel,Ga naar margenoot+
Godt te dienen met crachten.
Naer u groote barmherticheyt
Wilt ons, Heer, wijsheyt gheven Dat wy
ons nu maken bereyt, Vwen wil te beleven,
En alst sichtbaer gheeyndicht is,
Dat wy moghen met u ghewis,
Eeuwelijck zijn verheven.
|
|