Het groote liede-boeck

137. Een Liedeken, waer in verhaelt worden 10. puncten der volcomenheyt, daer elck, die den Christen name draeght, nae behoeft te trachten, dat hyse by hem in der waerheyt bevinde.

Op de wyse van den 24. Psalm: De Aerd' is onses Gods voorwaer.

INt herte moet elck Christen knecht,⁺
Voor Godt staen wacker en oprecht,⁺
Der Menschen ghemeynschap hier myden,⁺
Des nieuwen Mensches nemen waer,⁺

+ Collos.4,12.

+ 1.Cor.16,13.

+ 2.Cor.7,14.

+ Eph.4,24.

[fol. S6v]

 

⁺Dat hy mach wassen, groeyen claer

 

⁺Daer in moet wesen sijn verblyden.

 

⁺En alle woorden die hy spreckt,

 

⁺En wercken ghedaen, heel perfeckt, Stadich

 

bedencken en verzinnen, Dat sy gheschieden

 

⁺tot Gods eer, Soecken daer in geen roemen meer,

 

Als veel die tijdtlijck eer beminnen.

 

⁺Sal oock 'tghen dat over hem gaet,

 

⁺En hem ontmoet, 'tzy spijt oft smaet, Met

 

⁺barmherticheyt hier ontmoeten, En met gedult

 

⁺en goet bescheyt, Ia met grooter sachtmoedicheyt,

 

⁺D'onlust en den onwil versoeten.

 

⁺Kennen, aensien, wat hem ghebreckt,

 

⁺Sijn eygen doen gheheel bevleckt, Niet eens

 

anders sal hy aenschouwen, 'Tsijn hem vernedert

 

maken sal, Tot rechter demoedicheyt al,

 

Soo mach hy dan hem selven bouwen.

 

En hy sal hem afscheyden reyn,

 

⁺Maer niet met den lichaem alleyn, Van allen

 

tydelijcken dinghen, Oock met den herte en ghemoet,

 

⁺En soecken so d'eeuwige goet,

 

Daer mede synen tijdt deurbringhen.

 

⁺Geern sal hy Godt met grooten vlijt,

 

⁺So vast aenhanghen alle tijt, Met vyerigher

 

⁺liefde ghepresen, Dit sal hy soecken nacht en dach,

 

⁺Dat hy alsoo met Godt zijn mach,

 

⁺Vereenicht in het Hemels wesen.

 

⁺En hy sal het leven Christi

 

⁺Sijn bitter lyden oock daer by, Hebben altijt

 

⁺voor synen ooghen, Sijn sachte zeden, al sijn doen,

 

⁺Sal hy neerstelijck ende coen,

 

⁺Naevolghen naer sijn swack vermoghen.

 

⁺En synen wil missaken hier

 

⁺Sal hy doen Gods wil goedertier, In blyden

 

⁺en droevighen saken, In suyr en soet, in overvloot,

 

In leven, sterven, in den doot,

+ Eph.4,15.

+ Phil.4,4.

+ Col 3,17.

+ 1.Cor.10,31.

+ Phil.2,3.

+ 2.cor.12,10.

+ Luc.6,35.

+ 2.Petr.1,6.

+ Iac.4,6

+ Collos.4,7.

+ Eccl.18,25.

+ 1.cor.11,30.

+ 2.Cor.4,18.

+ Colloss.3,1.

+ Ps.73,28.

+ 1.Cor.10,7.

+ 1.Petr.4,8.

+ Iob 22,21.

+ Collos 3,3.

+ Matth.*

+ Colloss 1,24.

+ matt.11,29.

+ mat 16,24.

+ marc 8,34.

+ Matt.16,24.

+ Matt 7,21.

+ Rom.8.*

[fol. S7r]

 

Altijt in Gods wil hem vermaken.

 

Recht stelt hy al sijn sorch onvroet,⁺

 

En al sijn saken cleyn en groet In Godt, hy⁺

 

gaetse hem bevelen, Neemt al dinck aen van

 

syner hant, Verlaet hem op synen bystant,

 

Hy weet dat hem niet en mach felen.

 

Soo sal hy oock sijn leven // lanck,

 

Om all' dinghen, Godt gheven // danck,⁺

 

'Tzy groot oft cleyn, hy sal hem loven,⁺

 

Dit is der volcomenen graet,

 

O Heer, ons doch alsoo beraet,

 

Door uwen heylighen Gheest van boven.⁺

+ 1.Cor.3,2.

+ 1.Petr.5,7.

+ Collos.2,17.

+ 1.Thes.1,2.

+ Ioan.16,13.