Het groote liede-boeck
(1625)–Leenaert Clock–
AuteursrechtvrijOp de wyse van den 12. Psalm: Doet ons bystandt, 'tis meer dan tijt, O Heere, etc.Hoe Godt sijn liefde aen ons laet mercken,
En wat sy in ons volbrenght met wercken,
BEreydt u hert, vrienden om te bedinckenGa naar margenoot+
Die liefde Gods heerlijck an ons volbrocht
Die synen Soon ons minlijck dede schinckenGa naar margenoot+
Die ons met synen bloede heeft ghecocht.Ga naar margenoot+
Also heerlijck heeft hy dat laten blijcken
So men in veel oorsaken wel aenschout,
Die machtich en heerlijckste aller Rijcken,
Hy schiep, verloste, en ons onderhout.
Recht vast-standich doet hy sijn liefd' vervullen,Ga naar margenoot+
Voor nu en naemaels in der eeuwicheyt,
Wat waren wy? wat zijn wy nu, en sullen
Naemaels worden door sijn liefde bereyt.
| |
[Folio E4v]
| |
Ga naar margenoot+Tot der doot verdorven in onse zonden,
Waren wy, maer nu levende ghemaeckt,
Door Christum van der Hellen bant ontbonden
Vertoont den wegh dat men ten Hemel raect.
Ga naar margenoot+Heeft ons bereyt int Hemelrijck die steden
Daer is hy heen, die wedercomen sal,
Om daer in te vergaderen met vreden
Sijn uytvercoren cleyn heylich ghetal.
Oock bewijst hy ons sijn liefde onendich,
Niet om synen, maer gantsch om onsent wil,
Ga naar margenoot+Die wy waren bedorven en ellendich
Om ons nu te brenghen tot rusten stil.
Ga naar margenoot+Liefde ons niet, doe wy sijn vrienden waren
Maer zondaers, en gheworden sijn vyandt,
Door zonde die ons seer dede beswaren
Verloste ons met syner rechter handt.
Op dat wy t geensins en souden vergeten
Sijn onghemeten herte liefde groot,
Gaf hy niet eenen Enghel, soo wy weten
Maer synen eenighen Soon in den doot.
Men sach doe blijcken Godts liefde vercoren
Ga naar margenoot+Dat hy voor den gheschapen mensche gaf,
Sijn eenich Kindt, eer dat het was gheboren,
Ga naar margenoot+En sond' dat van den hooghen Hemel af.
En leeren ons niet dees heerlijcke daden,
Ga naar margenoot+Dat wy door hem oock sullen salich zijn,
Door betrouwen uyt louterer ghenaden,
Al die in synen Naem ghelooven fijn.
Vast int gheloove, door die liefde dadich,
Ga naar margenoot+Tot den oordeel men gantschlijck niet en comt
Maer sal deurdringhen int leven ghenadich,
By Gods kinderen blyven onverdomt.
Ga naar margenoot+Soo dees liefde in ons hert is ontfanghen,
Ga naar margenoot+Soo sullen wy betalen onse schult,
En onsen Godt met liefden oock aenhangen
Om dat hy daer met heeft ons hert vervult.
| |
[Folio E5r]
| |
Hoogh, seer vermaert, eeuwich en onghemeten,
Is Gods liefde die nimmer eynd' en heeft,
Wy moeten hem, also wy dit nu weten,
Oock beminnen, van herten seer beleeft.
Vloeyende soo dees liefde van hier boven
In ons, door den goeden heyligen Gheest,Ga naar margenoot+
So moeten wy Godt dancken ende loven,
Hem wederom lief hebben aldermeest.
Ya van gantscher herten ende vermoghen,Ga naar margenoot+
Van gantscher zielen, en uyt onser cracht,
Ons ghehoorsamich onder sijn Iock boghen,
En sijn gheboden houden dach en nacht.
Goede wercken nae't Goddelijck behaghenGa naar margenoot+
Sullen wy doen, soo die Schriftuer ons leert,
Ons vromelijck nae synen wille draghen,
Dat synen Naem daer door worde gheeert.
En volherden daer in oock al ons leven,
Het com tribulatie en verdriet,Ga naar margenoot+
Sijn liefde diep in ons herte gheschreven
En sal ons dit temael doen achten niet.
Naer hem sullen wy dach en nacht verlanghen,Ga naar margenoot+
Om te comen voor sijn heerlijck aenschijn,
Daer na schicken ons leven ende ganghen,
Als kinderen Gods ons Vaders devijn.
Sterckt ons hier in, door uwen Geest seerGa naar margenoot+ crachtich,
Wilt dit maken in ons herte perfeckt,
O liev' Heer, weest onser doch ghedachtich
Vervult het ghene dat ons noch ghebreckt.
SOO lieve Heer wilt doch ons hert bereyden,
Ontsteeckt ons doch met uwer liefden brant
Door u ghenade en barmherticheyden,
Int goet voornemen doet ons doch bystant.
| |
[Folio E5v]
| |
Naer dat wy dit sullen hebben bevonden
In onse hert, O Heer door u ghena,
Soo sullen wy u lof en danck verconden,
Ons leven lanck, altijt vroech ende spa.
|
|