Gedichten

[p. 131]

Of hij zal komen.

Hoe schoon de dag! Hoe spreidt het kruid

Zijn wilde aromen!

Ei, zie maar door uw venster uit

Of hij zal komen.

En trek maar aan dat zonnig kleed,

Voor hem gekozen;

En leg voor hem een tuil gerced

Van roode rozen.

Daar zal hij zitten, naast u neer,

En u belonken;

En aan zijn oogen drinkt ge weer

Uw oogen dronken.

Gij hoort, al zijn ze nog zoo stil,

Zijn zoete zuchten.

Gij ziet dat hij u zoenen wil,

En kunt niet vluchten.

Hij streelt uw haren, bleekend-bruin,

Kust wild uw wangen,

En op zijn schouder laat ge schuin

Uw hoofdje hangen.

Dan... Hebt gij op den aardeweg

Die stem vernomen?

Och, blijf maar van uw venster weg:

Hij zal wel komen!