Gedichten

[p. 103]

Labeuren.

Onder grijzen overhang,

Altijd drooger, altijd droever,

Eén van lijn en één van gang

Paard en ploeg en boever.

Rechtevoorts en diep genoeg

Trekt de man zijn voor tot tenden,

Waar hij, langzaam, paard en ploeg

Weer zal ommewenden.

Door de ploegschaar afgeveurd,

Slaan de schellen op de schellen,

Dat de bouwlaag, omgebeurd,

Zwart begint te zwellen.

En zoo gaat het, jutojuk!

Altijd droever, altijd drooger.

't Avond ligt het heele stuk

Schier een vuistjen hooger.