Gedichten

[p. 92]

De kobbe.

Haar wiel en haar speken

Zijn afgeraakt;

Met sterke steken

Rij-vast gemaakt.

En, dobbedobbe,

Daar gaat en slaat

De dikke kobbe

Van draad tot draad.

Ze rept haar pootjes,

Ze draait haren kop,

En klimt, met stootjes,

Haar ladderken op.

[p. 93]

 

Haar zijde smijt ze

 

Elk sporteken om;

 

En rond weer rijdt ze,

 

En keert weerom.

 

 

 

Dus zonder garen

 

En zonder twijn,

 

Spant zij haar haren

 

Netteken fijn.

 

 

 

Dan kruipt ze te midden

 

Van haar gespin;

 

En zit er te bidden

 

Voor haar gewin.