Gedichten

[p. 56]

Het eksterjong.

Veel jongens woelen in het land,
en kletsen met hun hand,
in 't zand:
Kalle, kalle, kalle!
Het malle
ding komt, bont en vet,
tot hen getrippeld, tred voor tred.
Het wipstaart, schuddebolt, verzet
heel zoetjes
zijn kallevoetjes;
doet, met
pretentie,
zijn reverentie;
kropt even, en belet
zichzelf met welgevallen,
net
als Juffer Niemendalle.
En, op den zandweg, proesten alle
het uit van pret.