Gedichten

[p. 57]

Wit geitje.

Wit geitje, gebonden

Aan koord en paal,

Weidt, ronden op ronden,

Zijn kantje kaal.

Het scharrelt en krabbelt

Zoo danig en dol;

En knaagt en knabbelt

Zijn buikje vol.

Het staat nu te kroppen,

En terdt meteen,

Op de uiterste toppen

Van zijne teen.

[p. 58]

 

Het velt, alvorens

 

Het verder drilt,

 

Zijn kop en zijn horens

 

En beukt in 't wild.

 

 

 

Bee, bee! Nog een mager

 

Klein beetje gestekt,

 

Dat korter en trager

 

In 't muilke trekt;

 

 

 

Dan, neer op zijn knieën,

 

Daar bidt het bedaard

 

Zijn litanieën

 

In zijnen baard.