Gedichten

[p. 50]

Korenloop.

't Groen geboren
jonge koren
schiet zich in den zonnelach,
zienderooge
recht omhooge,
drie, vier duimen, elken dag.

Al de pijlen
ijlen, ijlen,
vóór het kruipend-lage kruid,
en ze stroopen
onder 't loopen
hunne lichte kleeren uit.

Dan, verflauwend,
grijzegrauwend,
gaan ze mijde, gaan ze moe,
hijgend, zwijgend,
nederzijgend,
naar den heeten zomer toe.

[p. 51]

 

Oud geworden,

 

goud geworden,

 

ei, daar liggen ze overhoop,

 

en nog spreken,

 

ze in de reken,

 

van den lastig-langen loop.