Gedichten

[p. 167]

Lof-dicht

Ter eeren den Lofwerdighen Pauwels vander Haghe, Prinche van de Reden-rijke Gilde der Roosieren, op hunlieden feestelicken dagh, den 27^en Augusty 1634.

Konst-rijck schoon Roosieren-hof,

't welck zoo laedt met uwen lof

d'anghename

vlugghe fame,

dat zy met zulck bly gheschal
all'om dondert boven al,

heeft den bloedt-hondts stranghe wet,

- met zijn oorlogh - u belet,

in twee jaren

te vergaren

van de vreughdt, die vloyend is
nu rondt uwen Roosen-dis.

[p. 168]

 

Dat twee dobbel vreughdts gheniet

 

nu voor d'achterstel gheschiedt,

 

ô Roosieren,

 

dat u vieren,

 

op dees vroijelicken dagh,

 

alle schaed' inhalen magh.

 

 

 

Naer een wijnters langhen tijdt,

 

die 't vergroeyde veldt af bijt,

 

- onversadigh, -

 

voor 't groen-bladigh

 

chiersel en van bloeme dracht,

 

met zijn ruecke zoete kracht.

 

 

 

Een te schoonder lente vrueghdt,

 

weder nieuw het veldt verjeughdt;

 

met verblijden

 

t' aller sijden,

 

hoortmen dan den landtschen rey

 

hulden den weerkommen mey.

 

 

 

Insghelijcks de Roose toont

 

een te meer twee dobbel schoont;

 

naer 't ghedorven

 

onghestorven,

 

jeughdig wesen zy nu bloeyt

 

met Ambrosy nat bespoeyt.

[p. 169]

 

Hierom, - naer twee jaers verlangh, -

 

komt de Koren-bloems ghesangh

 

vreughdts vermeêren,

 

Roos, en eeren

 

u en uwen prins lofbaer,

 

chiersel van uw Roose-schaer.

 

 

 

Zulck een Prince, die de Roos

 

met een overstemmen koos,

 

om te hulden

 

en vergulden

 

desen weerghecommen tijdt:

 

't is hy die 't al maeckt verblijdt.

 

 

 

Wel te recht hebt ghy ghesteldt

 

hem voor uwen Roosen-heldt,

 

gilde broeders,

 

konste-voeders,

 

om 't hoogh reden-rijck verstandt,

 

dat hem binnen is gheplandt.

 

 

 

Want hy magh de dobbel kruyn

 

staend' in ons Westvlaemschen thuyn

 

met gauw leden

 

zoo betreden,

 

dat all' ander kruepel staen

 

als z' hem meenen naer te gaen.

[p. 170]

 

Zijn verstandt in konstigh dicht

 

nu cen seker haghe vlicht,

 

Roosen bloeysel,

 

die u groeysel

 

met beronden over al

 

tot een vrydom dienen zal.

 

 

 

Roos, al stondt ghy vry gheheel

 

in u edel hoofdt-caesteel,

 

om uw spruten

 

noch te sluten

 

in een meerder hofs bevriên,

 

moest dees haghe-standt gheschièn.

 

 

 

Wil u den zoilischen Pan,

 

edel Roos, eens raken an

 

met zijn spotten,

 

om doen rotten,

 

haghes dorens scherp ghepint

 

keeren hem, waer hy beghint.

 

 

 

Dorens van veel wetenschap,

 

die sijn geete-muyls ghesnap,

 

in het spreken,

 

zoo doorsteken,

 

dat hy heel beschaemt en stom,

 

sluymen gaet met horens krom.

[p. 171]

 

Desc haghe wijdt vermaert,

 

daer ghy onder zijt vergaert,

 

Roosen jeughdigh,

 

nu zoo vreughdigh,

 

zal u huld' en bystandt doen,

 

t' aller tijden even groen.

 

 

 

Want het vocht van Helichon

 

en het stralen van de son

 

zal hier geven

 

't groene leven,

 

't welck hem en de Roose zoet

 

eeuwigh over dalen moet.

Ghejont door de Redenrijcke gilde van Maria van Alsemberghe, gheseydt Licht-gheladen, onderhouden binnen Ypre.