|
| |
| |
| |
Lof-dicht
Ter eeren de Redenrijcke Gilde der Roosieren, op hunlieden feestelicken dagh, den 24 Augusty 1631.
Als het lieve morghen-roodt
zijn doorluchte poorte ontsloot
en liet dalen » zijne stralen
van den schoonen Roose-thuyn,
wacker zijnd' ick wiert bevreest
omdat ick daer in den gheest
sagh en hoorde » dat hem stoorde
den vergieter van het bloedt,
heel uut-zinnigh van ghemoedt.
| |
| |
Vóór hem stondt een weirde vrauw,
mijn beminde lief, mijn trauw,
al mijn jonste » al mijn konste,
al mijn yver noyt gheblust,
al mijn wille, wensch en lust.
Mijn lief, vol van schoonheydts glans
rondt om in een Roose-krans,
die zeer chierlick » haer manierlick
voor den dul ghestorden droegh,
en met al zijn razen loegh.
Het scheen, dat dit Venus was,
daer hy op wierp zijn ghebas,
om dat 't minnen » socht te winnen
meer Adonis zoet on thael,
dan den trotsaert in zijn stael.
Op dees nimph hy vlouckt en swoer :
‘ô Ghy boelschap, ô ghy hoer,
van de vyse, » reden-wijse,
die ghy met een toover-dwangh
t' uwaerts treckt duer u ghesangh.’
‘Krabbeleghe spad' en vroegh,
die noyt wetenschap ghenoegh
wel ter deghen » heeft verkreghen,
listig muuse-nesten hoofdt,
Jupijns hersens uut - ghekloofdt.’
| |
| |
‘Nimph, hoe zijt ghy noch zoo stout,
dat ghy vreughdigh onderhoudt
uwe kelen » noch in 't spelen,
in tooneelen bly vergaêrt,
t' mijner spijt, als onvervaert?
Trotse nimph, en dinckt ghy niet
op den tocht van Watervliet,
die vol duchten » dede vluchten
in de steden 't Vlaemsch gheboert
vol van mijnen schrick beroert?’
‘Nimph, en kan een zulck gheval,
- 't welck beswaerdt elck over al, -
niet bedwynghen » dat u synghen
zoud' om mijn ghevreesden wil
zijn verheughyngh houden stil?
Mijn lief hield met hem den spot
en zeyd': ‘ô Ghestaelden sot!
zoud ick krijghen » hert om swijgen,
om 't gedyncken van den tocht
duer Oraeingen voort-ghebrocht?
‘Brugghe, daer 't op was ghemunt,
- 't welck voor zulk volck niet en krunt -
om zulck pooghen » en laet tooghen
zelf noyt een verbaesde ziel
of 't al op zijn kappe viel.’
| |
| |
‘Brugghe zelfs sijnght menigh liedt,
't welck al t'uwer spot gheschiedt,
ô ghemisten » om 't verquisten
van 't veel knaep- en maerte-geldt,
't welek den tol in Hollandt teldt.’
‘Zoude dan mijn Thuynsche stadt,
die noyt eens een espe-bladt
op-gheblasen » om al 't rasen
van gheschut en trommel slagh,
tot verschricken roeren sagh,’
‘zou zy blijven sonder vreughdt,
als een ander hem verheughdt?
Zou zy sparen » t' openbaren
haer ghesanghen, haer ghedicht,
haren noyt volpresen plicht?’
‘Neen zy ! Wreeden, gaet van hier;
neen zy! Gaet, laet elck Roosier
hier verblijden » spijts u nijden,
laet hun blijven onghetruert,
onder 't hoogh kasteel bemuert.’
‘Gheenen wapen-dragher wreedt
en heeft heerschen, noch beleedt,
om hemlieden » te ghebieden,
maer een Prins, die hun verklouckt
en niet dan vreughdts ruste en souckt.’
| |
| |
Mars alsdan te bersten scheen
van den toorn, en haest verdween
dit ghesichte, » en ick stichte
't zelf alleene t' uwer lof,
ô vol-konstigh Roosen-hof!
Gejont door de Redenrijcke gilde van Maria van Alsemberghe, gheseidt Licht-gheladen, onderhouden binnen Ypre. |
|
Auteursrechtvrij