Gedichten

[p. 149]

Liedt

Ter eeren van het miraculeus water van Sint-Antheunis, te Belle, in danckbaerheyt, dat sijne huys-vrouwe binnen corte daghen door het voorschreven water is ghenesen gheweest van brandighe sweeren waer mede sy ghepijnight was.

Gheestelijk liedt van 't water van den heylighen Anthonius, gheleken by de piscine Bethsaïda.

Het arents sterck ghesicht,

dat 't heyligh, eeuwigh licht
doorgronde met sijn stralen:
en van Godts gheest begift,
sijn Evangeli-schrift
beghint met sulck verhalen.

Een schoon historie waer,

beschrijft hy wonderbaer
van 't water dat gheleghen
was in Jerusalem,
't welck water over hem
droegh 's heeren milden seghen.

[p. 150]

 

Bethsaïda was ghenaemt,

 

dit water wijdt befaemt,

 

om dat op seker tijden

 

den enghel Godts dit vocht

 

om roeren quam, en brocht

 

den siecken groot verblijden.

 

 

 

Want d'eerste krancke ziel,

 

die naer dit roeren viel

 

in 't water, wierdt ghenesen

 

door Godts almoghend' handt,

 

van aller sieckten brandt,

 

die hem mocht pijnigh wesen.

 

 

 

Om dese waters vreught,

 

om dees mirakels deught,

 

prees elck Godts wonder-wercken:

 

maer nu mach elck verblijdt,

 

in dit laetst' eeuwe-tijdt

 

een meer deughts wonder mercken.

 

 

 

Elck die een bedevaert,

 

- die nu is wijdt vermaert -

 

gaet doen tot de capelle,

 

daer d'heylighen Godts vrient

 

Anthoni wordt ghedient,

 

in Vlaendre, ncffens Belle.

[p. 151]

 

Daer wordt een water goet,

 

dat veel mirakels doet,

 

gheheylight 't sijnder eeren:

 

't welck elck gheloovigh hert

 

sijn lichaems sieckt' en smert

 

doet door Godts handt af-keeren.

 

 

 

Bethsaïda en ghenas

 

maer een, die d'eerste was,

 

maer hier - ô krancke menschen! -

 

den heylighen ontslaet

 

elck die betrouwigh gaet

 

sijn hulp ootmoedigh wenschen.

 

 

 

Noch hier en wacht men niet

 

tot datter is gheschiet

 

het selden enghels baden:

 

troost en bermhertigheydt

 

is altijdt hier bereydt

 

om elcke ziel t'ontladen.

 

 

 

Bijsonder al die zijn

 

gheslaghen van de pijn

 

des heyligh viers, die voelen

 

een levende fonteyn,

 

die hier van sieckte reyn

 

elck wascht in 't heyligh koelen.

[p. 152]

 

Dus swijght van 't enghels badt,

 

ô schoone tempel-stadt,

 

verga'eringhe aller joden;

 

want water meer gheacht,

 

van hoogher weerd' en kracht,

 

wordt hier elck aen-gheboden.

 

 

 

ô Menschen, gheeft den heer

 

Anthoni lof end' eer,

 

verheft sijn heyligh leven:

 

dat door verdiensten groot,

 

heeft uyt Godts milden schoot

 

dit water ons ghegheven.

 

 

 

Dit vocht, 't welck maeckt ghesondt,

 

een zee wijdt, sonder grondt,

 

van 's hemels medecijne:

 

die nu noch over al,

 

volck, boven het ghetal,

 

verlost van alle pijne.

 

 

 

Romt, Belle, van gheluck,

 

wat sieckte, quael, oft druck

 

kan u doch wesen schadigh:

 

als ghy sulck een ghebuer

 

hebt, troostbaer voor 't ghetreur,

 

soo heyligh, wonder-dadigh.

[p. 153]

 

Ghelijck dit boeck ons leert,

 

- wiens schrift Anthoni eert, -

 

en uwen naem sal planten,

 

in Famaes eeuwigh hof,

 

daer uw' en Godes lof

 

sal groeyen t' allen kanten.

Finis.

Ecclesiastici L.

In diebus ipsius emanaverunt putei aquarum, et quasi mare adimpleti sunt supra modum. Qui curavit gentem suam et liberavit eam a perditione.

In sijne daghen hebben de waterputten overghevloeyt, ende als eene zee zijn sy vervult gheweest boven mate. Die sijn volek ghenesen heeft ende verlost van de verdervenisse⁽¹⁾.

(1) Getrokken uit hetzelfde boek als het voorgaende stuk. Aldaer luidt het: Ter eeren van het miraculeus water van Sinte-Antheunis, heeft Glaude de Clerck, inwoonder der stede van Ipere dit naervolghende Liedt ghedicht, in danckbaerheyt, dai sijne huysvrouwe, binnen corte daghen door het voorschreven water is ghenesen gheweest van brandighe sweeren waermede sy ghepijnight was.