Gedichten

[p. 130]

Lof-dicht
Ter eeren de Redenrijcke Ghilde der Roosieren, voorghehouden op hunlieden feestelicken dag, den...1628.

Wel! wat yver port mij dus,

die mijn sinnen wil bedrieghen,
en my doen als Icarus
met teer wasse-wiecken vlieghen?
Die my wil als Phaëton
op de sonne-koets doen rijden
of doen as Bellerophon
't vlugghe Pegasus beschrijden?
't Is een hooghen gheestigh aerdt
om volkomen eer te halen
voor den Roosen-rey vermaerdt.
Neen, my voeght veel beter 't dalen,
want my waer zoo hooghe vlucht
een te diepen val in 't geeken;

[p. 131]

 

om voldoen haer eers gherucht

 

en kan noyt mijn vlieghen recken,

 

haer veel weerde is al te groot.

 

om in 't dichten voort te varen.

 

Wilde ick 't doen, een swangher schoot

 

van 't gheberchte een muus zou baren.

 

'K wil haer met ghemeene plicht

 

eeren en haer Prins te gader,

 

niet zoo elck verdient in 't dicht,

 

maer naer mijn vermoghens ader;

 

d'edel Roos een aerdt beleeft

 

houdt in acht voor alle dynghen,

 

't welck mij zulck betrauwen geeft,

 

dat haer danck'lick werdt mijn synghen.

 

Lof zy u dan, weerde Roos,

 

aller blommen koninginne,

 

die 't voorleden jaer verkoos

 

eenen Prins, wiens deughsaem minne

 

d'edel Roose-stam verhief,

 

dat zy gingh in d'hemel groeyen,

 

vry bewaert van 's winters grief,

 

in een eeuwigh-staende bloeyen;

 

maer wanneer u was ontroofdt

 

duer het jaers verloopen daghen,

 

zulck een princlick Roosen-hooft,

 

't welck zoo hooghe u dede draghen,

 

daer u leven, spruut en glans,

 

zulck een voedtsel heeft ghevonden,

 

dat ghy met een Roosen-krans

 

moeht een ander 't hoofdt omronden,

 

ghy hebt in de plaets ghestelt

 

van den Cabilliau hier voren,

[p. 132]

 

uwen nieuwen Roosen heldt:

 

Questroy, boven al vercoren,

 

Questroy, die duer schoonheydts rom

 

van de Roos zoo is ontsteken,

 

dat hy noyt die purper blom

 

laten zal zijn liefde ontbreken;

 

Questroy, die haer zoeten guer

 

heeft in 't herte diep ghesoghen,

 

dat hy noyt wil 't door-ghetruer

 

laten boven haer vermoghen;

 

die oock met gheen minder dueght

 

dan den Cabilliau voorgaende,

 

d'edel wortel, boom en jeughdt

 

van de Roos is voren staende.

 

Hier omme is de Roose-kroon

 

uut den hemel hem ghegeven,

 

want het kroonen is den loon

 

van een vruchtbaer deughdigh leven.

 

Questroy, duer al d'eer en lof,

 

uut zijn deughdigheydt gheresen,

 

't ghekasteelde Roosen-hof

 

werdigh is een Prins te wesen;

 

werdigh dat hy treden magh

 

met de kroone der Roosieren,

 

werdigh dat men zijnen dagh

 

moet met alle vreughden vieren;

 

wel gheluckigh zijt ghy, boom,

 

dat ghy mueght dees Prins ghenieten,

 

gaet met uwen Roose-stroom

 

zijnen verschen krans begieten,

 

dat het roode krul-gheblaet

 

noyt moet duer verweleken sterven,

[p. 133]

 

dat het magh zijn lent-ghewaedt

 

eeuwigh duer u voedtsel erven.

 

Hier mede eynde ick mijnen vloedt,

 

van den Alsembergh ghesprongen,

 

Roos, die haer ghewoonte goedt

 

t' uwer eeren heeft ghesonghen!

Ghejont door de Reden-rijcke Gilde van Maria van Alsemberghe, gheseydt Lichtgheladen, binnen Ypre.