Gedichten

[p. 127]

Liedeiken npde voys......haerde.

.......godin
......lusthof in
....des dagheraedts begin
.....is bruyn
....ghecrun
..berghen zat
..t groen het versche zelver nat.

Ick sach daer inden gheest
't gon dat my verblijde meest,
't welck was de Koorne-bloeme feest,
daer 't blom ghewas
gheroupen was
't hof deur en deur,
om winnen prijs deur schoonte en gheur.

Den lieven Zeferus
soet met sijn lent-radich cus
omgorde d'aerd', en brochte aldus

[p. 128]

 

zeer haest ter baen

 

den tulepaen,

 

de lelie oock,

 

en d'animonie haer ontloock.

 

 

 

Pinsees, ferweelen aerdt,

 

oock de cassoude dicht ghehaerdt

 

en d'akoleye erom gheblaerdt,

 

met d'oliet,

 

de goublom net,

 

de croon preael,

 

de titeloose lanck van stael.

 

 

 

De blomme van damast,

 

die schoon en soet reukich wast,

 

meendt al den rom te hebben vast,

 

door reuck en schoont

 

te zijn ghekroont

 

tot dat in d'ooch

 

de Roose quam doen haer vertoogh.

 

 

 

De Roose wonder goedt

 

tot ghesondtheydts lijf behoedt

 

vol schoonheydt, reuck en smaecke zoet,

 

creech d'opperprijs

 

van Flora wijs,

 

en wijdt beromdt,

 

wiert konynginne van 't gheblomt.

[p. 129]

 

Dit hebben 't al ghesien,

 

't welck my dede 't hert verbliên:

 

ick dochte, ick wil oock gaen anbiên

 

veel prijs en lof

 

in 't gansche hof

 

an 't Roos-gheblaet,

 

't welck in onsterfbaer eere staet.

 

 

 

't Is nu den blijden dagh,

 

dat de Koorne-blomme mach

 

haer feeste vieren zoo sy plach;

 

hier om haer jonst

 

gheeft met dees konst,

 

ô Roos-ghetal,

 

u d'eer der blommen boven al!

Finis 1628.