Gedichten

[p. 116]

Nieu Liedeken
Ter eeren Pieter vander Lynde, Prynche.
1626.

Als nu is uut-gheropen,

ô Alsembergh! dijn schat,
die veeltijdts, ja, ghecropen,
de Lethes gronden plat « besat,
want ghy zijt overdropen
van Ganimedes nat.

Ziet uwe Lynde eerst vreughdigh

met dit vocht overvloeyt,
heeft uwe planten jeughdigh
staend' onder hem ghegroeyt « bespoeyt,
mê-deelend' elck zeer deughdigh
de jeucht, waer duer hy bloeyt.

[p. 117]

 

Hy bloeyt vry van uw vlaghen,

 

ô wynters grijsen tijdt,

 

hy bloeyt spijts al u knaghen,

 

wreed oorlogh! hoe ghy bijt « vol nijdt,

 

baer-moeder van veel plaghen,

 

de Lynd' ons al verblijdt.

 

 

 

Van u droef overladen,

 

schijnt Lynde lichtghelaên,

 

de groente van zijn bladen

 

heeft vraghend ons vermaen « ghedaen,

 

dat elck gheeft wijs beraden

 

uut Lethes zoudt opstaen.

 

 

 

Comt dan, gheplumde kelen,

 

comt een zoet-vloedigh liedt

 

op Lyndes tacken spelen;

 

afgonst en zal u niet « 't verdriet

 

doen om den prijs t' ontstelen,

 

die uwen sangh gheschiedt.

 

 

 

Comt, wilt u hooft beschranssen

 

heel groen an elcken kant,

 

met schoon verlynde kranssen;

 

doet oock een blijden bant « ghehandt

 

van neghen nimphen danssen

 

rondt onser Lyndens standt.