|
| |
| |
| |
Prijs-Dicht
Ter eeren Joos Rebault, Prinche vande Reden-rijcke gilde van Maria van Alsenberghe, gheseydt Lichtgeladen, binnen Ypre, den vierden Septembris 1622, op sijnen schildt aende selve gilde ghegheven, waerin staet d'Alderheylighste Maghet ende Moeder Gods met haren lieven Sone ende d'Enghelen rondt om haer danssende, beschreven met dese devise:
Onbevleckte Moeder groot,
gheeft ons vreught hier t'allen tijden,
want het kyndt op uwen schoot,
doet al 's hemels heyr verblijden.
Wie sal my vandaghe bringhen
Salomons verstandt in 't singhen,
Davidts harp', om met een liedt
uwen schoonen schildt te prijsen?
die ghy met een mildt uutwijsen,
Prins, aen uwe gilde biedt.
| |
| |
Uwen schildt aen ons ghegheven,
daermen siet de const in leven,
die seer schoon heeft afghebeeldt
't hemels kyndt, des weereldts voeder,
met zijn Nasaretsche moeder:
vindtmen costelicker schildt?
Siet hier binnen Godt gheseten,
Godt, die d'eeuwicheydt kan meten;
siet hier niet alleen een maeghdt,
maer Godts moeder hoogh ghepresen:
kander schildt gheschilderdt wesen,
die noch hoogher bilden draeght?
met vol aensicht eeuwigh stane;
een oprechte sonn' is 't Kindt,
die de weereldt gaet duerblincken
en verlicht; hoe! sal ick dincken,
dat m'een schildt noch claerder vindt?
Dit soet kyndt is een waerachtigh
konyngh groot, die 't al is machtigh;
als iek op sijn moeder sie,
en haer weerdicheydt versinne,
sy is 's hemels koninghinne:
vindt m'een meerder schilderie?
| |
| |
Dese maghets aenschijn effen
gaet de roosen overtreffen,
haer kyndts voorhooft gaet het wit
salm' een schildt dan konnen loven,
daer meer schoonheydt binnen sit?
Voor dit kindt, daer wy naer lusten,
heeft dees maghet om te rusten,
een sneeuw witten schoot bereydt,
schoot van meerder suyverheden
dan het sneeuw, nieuw, onbetreden:
vindt men grooter suyverheydt?
Hy, die dondert inde wolcken
en doet beven alle volcken,
speelt hier, met een bly aenschijn,
in dees Nimphes armen schoone,
hy, die speelt met 's levens croone:
Honigh is hy, die wy groeten,
sy is melck, niet om versoeten,
melck is 't kindt oock, die ons voedt;
honigh is die maghet weder,
daer al 't soet in storte neder:
vindtm' een schildt van meerder soet?
| |
| |
's Weereldts salicheydt, ô Menschen,
sietmen hier, daer wy naer wenschen,
't hopen oock van 's hemels vreught,
daer ons ziele soeckt te commen:
van gheen schildt en machmen rommen
die de menschen meer verheught.
Laet ons al ons levens tijden,
daer in nemen ons verblijden:
want uyt Jesus claren glans
nemen d'engels hun vermeyen,
diem' hier siet, met vreughdich reyen
rondt hem maken eenen dans.
Laet ons oock gaen singhen, danssen,
en met heughelijcke kranssen
onsen Pryns het hoofd beclêen.
Hy, die schenckt den schildt uyt jonste,
soo vol heylicheydt en conste:
laet ons sijnen lof verbreên.
ô Kyndt Jesus! vreughdts fonteyne,
kan ons zoo veel vreughdt gheschiên
door u schilderie t' aenmercken?
ach! wat vreughdt sal in hem wercken,
die u sal hier boven sien?
| |
| |
Daer men sien sal recht de waerheydt
van u goddelijcke claerheydt,
claerheydt niet van onsen tijdt,
maer van d'eeuwigh ander woningh
voor u koninginn' en koningh.
Ach! hoe sal hy zijn verblijdt!
Wildt tot onsen Prinse keeren
sulck een vreughdt, voor sijn vereeren
aen u gild', ô Maeghdt! ghedaen,
gheeft hem, bidd' ick, en ons mede
u woonst, daermen sal in vrede
eeuwigh wesen Licht-ghelaên!
|
|
Auteursrechtvrij