Gedichten

[p. 45]

Liedeken
Ter eeren d'Her Gheleyn Baelde, Prinche der Redenrijcke gilde der Roosieren. A^o 1621.

ô Nimphen vroedt,
ghy drie-mael drie Goddinnen,
ghy die u voet
by d'Helichonsche vloedt,
comt licht ghemoedt
tot dees Roosieren binnen,
en bystand doet
ons Koren-blommen zoet;
comt! en wildt ons leeren
vieren en vereeren
den Prynch' op dese feest » meest,
die om vreughdts vermeeren,
tot zijn boom gaet keeren,
zijn jonst en milden gheest.

[p. 46]

 

Zeer wijs beraên,

 

heeft hy, twee volle jaren,

 

hier by ghestaen,

 

zijn Roosen-boom ghelaen

 

en wijdt ontdaen,

 

met wijse konstenaren,

 

wiens lof-vermaen

 

gheen tijdt zal doen vergaen

 

deur haer cloucke dichten,

 

die den gheest verlichten,

 

dat daer uut druckx verdriet » vliet,

 

dat zy konstich stichten,

 

dat sy niet en swiehten

 

voor 't hoogh Homerus liedt.

 

 

 

Dees Roosen-schaer

 

gaet ghy alleen verchieren;

 

ó Prynch voorwaer!

 

want ghy voor allegaer

 

blynckt onder haer,

 

als onder 's hemels vieren

 

de sonne claer

 

is blynkend openbaer.

 

Dus, om dienst beloonen

 

commen wy betoonen,

 

dat wy noch al ons doen » spoêa,

 

om zijn lofs verschoonen,

 

om zijn hoofdt te kroonen

 

met Daphnes kranssen groen.

[p. 47]

 

Rosieren al,

 

ghy sijt den Prynche schuldigh,

 

veel bly gheschal

 

van eer, in 't Ypers dal,

 

die den toe-val

 

van mannen menichvuldigh

 

brocht u ghetal,

 

't welck hy noch meer doen sal,

 

want hy gaet elck raden,

 

om zijn blom met bladen

 

te laden lancks zoo meer » zeer,

 

wy door 's gheests weldaden

 

zijnde Licht-gheladen

 

dit synghen t' sijnder eer.