Gedichten

[p. 30]

Nieu Liedeken van Bacchus.
A^o 1620.

Het is een goeden Godt, die leeft
en die in 't vat zijn woonyngh heeft,
die ons veel vreughden gheeft
en doet verdwijnen
hoofswerre, sieckte en fleresijnen;
hy lustich van ons leden spoelt,
wanneer hy onse kele koelt
en datmen hem ghevoelt,
niet can ons pijnen.

Wy loopen dan als onbeducht,
al smijten t' hoofdt hoogh' inde lucht,
deur Bacchus soete vreucht
en wingaert sopkin;
wanneer ghy roert der vrauwen kopkin,
ghy maeckse blijde sonder pijn,
dat inghelkens in 't bedde zijn,
en soucken deur den wijn
't soet Venus topkin.

[p. 31]

 

Ghy zinnebrekers minnevriendt,

 

ghy clappers en die tonghe biendt,

 

ghy werdt vooral ghediendt

 

van ons gheslachten;

 

gheen mensch' en can u niet verachten,

 

ghy schuddebol, ghy wagghelvoet,

 

die ons veel gaeykens schieten doet,

 

deur uwe wijnen soet

 

end' al hun krachten.

 

 

 

Ghy vetbalch, schoon ghehorent hoofdt,

 

ghy, die ons nuchter wesen rooft,

 

elck mensch' aen u ghelooft,

 

elck souckt te drincken.

 

ô Vader! wilt ons altijdts schincken,

 

van 's morghens vrouch, een volle pot,

 

voort al den dagh, ô drollich Godt,

 

dat wy op u ghebodt

 

noch eeuwich dincken!