|
| |
| |
| |
Revereyn,
Nieu-Jaer vanden jare 1619.
Gheleyders vanden dagh, die 't licht ons doet bemercken
wanneer de duuster nacht haer euren heeft voldaen,
wilt hier het cranck bedrijf van mijne zinnen stercken,
my helpen wijt ontdoen mijn licht-ghepluumde vlercken,
om vlieghen door de locht, opdat ick mach ontgaen
mijn eyghendom verstandt, dat qualick te verstaen
u hoogh verheven const, 't ghebruuck van vele wijsen.
Laet dan mijn zwarten gheest den brandt van u ontfaen
om reden-rickelick, mijn gildebroers, te prijsen
u planten, die in 't velt van Helichon oprijsen,
u koren-blommen dracht, u vredigh lief ghetal;
hier toe wil mijnen mond een drooghe tonghe spijsen,
met weinich hemels nat, dat eeuwich deuren sal,
en gheeft u dienaer moet om singhen 't soet geschal
der Musen lieven sangh; ick wil zeer liberalick
gaen wenschen u voor groet, beminde broeders al,
dit Nieuwe-Jaer gheluck en t'euwigh ruste saligh.
O Alsenberghers vroet, der plumen lichtgheladen,
waer hebt ghy 't nijdich volk soo zeer op u verstoort,
dat zy, u vredich zijn, verkleenen en versmaden,
| |
| |
en u beminders oock van u te wijcken raden,
en niet en gapen eens van u een deughdigh woort;
in Cerberus ghequel heeft Momus haer versmoort,
want sy, al sonder recht, van schanden u betijghen;
maer naer 't ghemeen ghesegh, 't is meer dan nu ghehoort,
dat den voorspoedighen sal veel benijders krijghen,
om dat sy sien 't gheluck een weynigh tot ons nijghen;
sy clappen veel, niet goedts, allenigh maer tot spot;
maer 't clappen menigh schaet, en d'eere komt door swijghen;
dus waert haer beter oock ghezweghen telcker tijdt,
zoo waren zy de kroon van Midas ooren quyt
die 't herselooze hooft bekranst als principalick,
maer niet te min oock wensch ick, wie dat zulcks benijt,
dit Nieuwe-Jaer gheluck en d'eeuwigh ruste saligh.
Siet broeders, laet ons al te samen sijn eendrachtigh,
aennemen 't vredigh zwerdt en den lijdtsamen schildt,
en blijven vast by een, wy werden 't verre almachtigh.
Laet den hertknagher vry zijn woorden onwaerachtigh
en listen, laghen loos uut-broeden, zoo hy wilt,
sijn snaterigh beschimp wort by sijn selfs ghestilt
als hy met leet sal zien, dat wy ons vast beluucken
in eensaem goet verdragh, dat noyt hem t' onder hilt;
dus laet ons onbevreest der konsten aert ghebruucken,
en voor elck ghieten uut der vreughden wijde cruucken.
Te meer sy sijn verstoort, te meer tooght uwen moet,
ghy zijt toch wel ghestelt als schoone lauwer-struucken,
die voor het blicxsem staen en donders overvloet
niet eens en zijt ghequelt aen ziele, vleesch nogh bloet;
dus troscht haer vry in als met reden teghentalick,
tot zulks ick wensche u, voor alle teghenspoet,
dit Nieuwe-Jaer gheluck en t'eeuwigh ruste saligh.
| |
| |
Dus, Hooftman, Prinche vroet, eerbare Gouverneuren
en alle Gildebroers, daer deucht en eere aen kleeft,
al moeten wy 't ghesnap van Zoylus volck beseuren,
van die onwetend es, sal 't aldermeest ghebeuren,
die elck zijn dompicheydt te meer te kennen gheeft
en niet een sparcke lichts in zijnen kop en heeft,
om d'edel Poezije hier deure te beschauwen:
in sulcke sal men sien een herte onbeleeft;
maer ghy, die u op steun van wijsheydt wilt betrauwen,
een oprecht fondament van veel gheleerde bauwen;
den schadelicken nijdt en vindt men in u niet:
want die in wijsheydt leeft niet licht en sal hem rauwen
en twist makenden geest noch nijders tijdts verdriet:
't es in dees gilde dan, alwaer men liefde siet
op groeijen alder meest, van gheenen twist verhaligh.
Hier mede wensche u van herten, es 't gheschiet,
dit Nieuwe-Jaer gheluck en 't eeuwigh ruste zaligh.
|
|
Auteursrechtvrij