Het Ryper Liedtboecxken, inhoudende veel schriftuyrlijcke liedekens by verscheyden autheuren gemaeckt

Het hondert seven-en-twintighste Liedt,
Hoe dat den mensch sijn eygen vvijsheyt moet afsterven, sal hy Gods vvijsheyt deelachtig vvorden.

Stem: Het hoogste goet.

⁺MYn vrient draegt u ootmoedigh stille,
So sult ghy doen na Godes wille,
⁺Wilt u vermeten niet // te weten yet
Als onnosel slecht, dan dan Gode recht
Als onnoosel slecht neerdalen,
En met syn geest u heel doorstralen.

⁺Waer Mensch vermeynt noch yet te weten,

Daer syn verborgen Gods secreten,
Want hy de wijsheyt is // seker en wis
⁺Hy vloeyt int gemoet, lieffelijc en soet
Hy vloeyt in't gemoet sachtmoedigh
Met syn ghenade overvloedigh.

+ Esa.30.15

+ 1.Cor.3.18

+ 1.Cor.8.2

+ 2Cor.6.16

[p. 313]

 

Waer Godes geest heeft syn regieren⁺

 

daer gaet den mens na Gods bestieren

 

Wt liefden is den ganck // niet uyt be-⁺

 

dwanck

 

Maer uyt vrye wil // gaet hy bly en stil,⁺

 

Maer uyt vrye wil betreden

 

Gods wegh, en komt also in vreden.

 

God heeft gewillige Dienaren,

 

Sy dienen hem sonder bezwaren,

 

Syn lieve soete stem // is Honig zem,⁺

 

Soo het Gode voeght // soo ist haer ghenoeght,

 

Soo het Gode voeght te draghen,

 

So ist haer lief en wel behagen.

+ Rom.8.14

+ 2Tim.1.7

+ 1Pet.5.2

+ Psal.119.103.