Het Rijper Liedtboecxken inhoudende hondert schriftuerlijcke liedekens dewelcke noyt voor desen in druck en zijn gheweest
(1624)–Jacob Claesz–
Auteursrechtvrij
[pagina 289]
| |
Op de wijse: De schoone die my dus marteliseert.
EEn Liet heb ick begrepen nu
O Iesu Godes Soon,
Begracijt my, op dat ick u
Mach met bequaemen toon
Recommanderen een reyne Maecht,
Soo dat ghy haer en sy weer u behaecht.
Leest oock mijn Dicht met sulcken hert,
Iongh Maeghdelijn en blom,
Dat ghy met liefd' ontsteken wert,
Tot d'Hemelsche Bruydegom,
Hem aennemen meucht en loven trou,
En werden een lidt van sijn lichaem en vrou.
Ist dat ghy door waer berou verlaet
Al dijn voorleden schult,
En u vertrouwen of Godts ghenaet,
Vastlijck fonderen sult,
Ontfangende teken der Christenheyt,
So werdy een Bruyt der hoochster Majesteyt.
Soo troudy den aldertrousten man,
Die syne Bruyd en Vrou
Tot ghener tijdt verlaten can,
Blijft sy hem slechs ghetrou:
Soo smelt ghy gaer met Christ tot een,
En wert vleesch van sijn vleesch, been van sijn been.
| |
[pagina 290]
| |
Acht hier op dan o jongher Maeght
In u bloeyende tijdt,
Eer u de magere sorghe knaeght,
Veel minder neemt respijt,
Tot dat den schraelen ouderdom
Met alderley ghebreck en last aencom.
Bedenckt des levens ydelheyt,
D'onsekerheyt van d'uer
Des stervens, en s'doots sekerheyt,
Bedenckt wat avontuer
Den draed dijns levens nu of dan,
In eenen ooghenblick af snijden can.
En of u schoon een traghe quael,
Waerschouwen mocht voor heen,
Eer ghy bereyckt uws levens pael,
Wat sullen u ghebe'en
Dan ghelden by den opper-Heer,
Die ghy gesont ontseyde sijn begheer?
Tis nu den aenghenamen tijt,
Den dagh der Saligheyt,
Soo langh ghy sterck en jeughdigh zijt,
Want siet onachtsaemheyt,
Door sieckt of jaren is de nacht,
Daer in Godts werck niet wel en wert ghewracht.
Recht dan alsoo dijn wandelingh aen,
Als ghy al van u jeught
Ia van kints been af hebt ghedaen:
Dat ghy behaghen meught
Der Goden God, Der Heeren Heer,
| |
[pagina 291]
| |
Dat hy u tot sijn Lief en Bruyd begeer.
En meent niet dat ghy 'thert en oogh,
Van Christus 'tGodlijck zaet,
Sult locken, met een schoon vertoogh,
Van uyterlijck cieraet,
Neen, neen tis gheen vergancklijck slijck,
Dat ons verciert voor Godt van Hemelrijck.
Maer Christi Bruyd, soo David singt,
Inwendigh op ghepronckt,
Int witte kleed der deughden blinckt,
Daer met sy steeds ontfonckt,
Haer minnaer die van s'Hemels boogh,
Haer altijt volcht met sijn viervlammigh oogh.
MET S'Coninghs dochter topt u dan,
Aen u onsterflijck deel,
Waschter de zwarte vlecken van,
Door t'doopsel, en gheheel,
Sond', werelt, vleesch abandoneert,
Soo wert u Heer u tot een man vereert.
DOCHTER, veracht dit houwelijck niet,
Maer grijpt het vierigh aen,
Want gheen voortreffelijcker siet,
Gheen nodigher ghedaen,
Ick derf u dit versekeren wel,
't Sal wel beslaen, wel aen maeckt gheen uytstel.
|
|