|
| |
| |
| |
Het tweeennegentichste Liedeken, twelck is gemaeckt tot vereeringe vanden duechtsamen Iacob Meynertsz. De welke zijn jeuchdelijck leven voleyndt heeft inde wegen des heeren, ende is alsoo met een welbereyt gemoet ende een geruste conscientie inde Heer: ontslapen binnen der stadt Alckmaer, als hy ontrent out was twintich Iaren, den 20. Ianuarius int Iaer ons Heeren sestien hondert ende veertien,
| |
en gaet op de wijse vanden 84.Psalm, Hoe lieflijck o Heer en hoe reyn.
IOnghe Ieught wilt nu alle gaer
V tijt doch neerstich nemen waer:
Want die vergaet doch haestelijcken
Ghelijck als een bloem ydoon
Die hier wel heerlijck staet ten toon,
Maer ras comt den wint dan moet wijcken
De bloem met al zijn cierlijckheyt,
Soo dat sy gans ter neder leyt.
AENsiet de bloemkens op het velt
Hoe dat het met haer is ghestelt,
Hoe sy heden schoon staen op aerden:
Maer comt men s'morgen weer tot haer
Die schoonheyt is verdwenen claer,
Sy en zijn dan niet meer van waerden:
Want al haer cleur en schoonheyt reyn
Die is vergaen gheheel certeyn.
NEemt hier doch nu exempel aen
Ghy lieve Ieuchde al te saem,
Hoe haest dat de bloemkens verdwijnen,
Soo ist oock met de mens alhier
| |
| |
Heden staet hy en bloeyt seer fier
Morghen ist al vergaen met pijnen,
Sijn heerlijckheyt gans en gheheel
En moet werden der wormen deel.
Tot een spieghel neem op dit pas,
Onsen vrient die daer ghenaemt was
Iacob Meynertsoon so wy weten,
Oyt zijnde ontrent twintich Iaer
Alsmen schreef sestien hondert claer,
Daer toe noch veertien onvermeten,
Den twintichsten dach openbaer
GENeghen was hy doen seer fijn
Om te scheyden op dat termijn
Van dees werelt wilt dit aenhooren,
Hy was gherust en wel ghemoet,
Verwachte den Bruydegom soet
Die hy voor zijn deel hadt vercoren,
Dat hy met hem mochte ingaen
In zijn heerlijcke weerschap saen.
GElijck wy dat aenmerckten ras
Als hy noch sprack op tselfde pas,
Doen hy sach dat men daer seer schreyden,
En hebt doch nu om mijn gheen leyt:
Want ick ben willich en bereyt
Van dees droevich werelt te scheyden,
Want al mijn lust is nu seer schoon
Al hoven in des Hemels troon.
Rustich wil ick verwachten nu,
De bode Godts die my ghetrou
| |
| |
Wt dees werelt vol druck en pijne,
Seer haest sal brenghen in de vreucht,
Daer ick als dan sal seer verheucht
Altijt in vreucht en blijschap zijne
Sonder eenighe treuricheyt
Hier na verlangh ick met bescheyt.
Recht is nu mijn lust delicaet
Te scheyden van dees werelt quaet.
En met Christum te tryumpheren:
Want hier in dese werelt siet
Is niet dan lijden en verdriet,
Daerom so was al zijn begheren,
Al boven in des Hemels tent
Daer hy hem oock heeft toe ghewent.
In zijn eynde smaeckt wel den keest
Sprack hy ick beveel mijnen gheest,
O Heer als nu in uwen handen.
Soo is hy ghescheyden van hier
De Heer wil hem seer goedertier,
In zijn ghenaedt nemen vaeljanden,
Dat hy met de heylighe schaer
Mach rusten onder den Altaer.
Troulijck heeft hy zijn loop voldaen
Tgheloof behouden onbelaen,
En is alsoo gherust ontslapen,
In Godt zijnde seer wel te vreen,
En verwacht nu oock int ghemeen
Met alle vrome Christen knapen,
De schoone croon seer tryumphant
In dat nieuwe beloofde lant.
| |
| |
| |
Pause.
Stelt dit altijt in u ghedacht
Ghy lieve Ieuchde dach en nacht:
Wilt dit altijt ghedachtich wesen,
En verlaet u doch nimmermeer
Op ghelt noch goet noch s'werelts eer,
Noch op uwe jonckheyt in desen,
Noch oock op u schoonheyt voortaen
Want het moet alles snel vergaen.
Daerom laet ons doch nemen acht
En op s'Heeren comst houden wacht,
Ons nu soo stedichlijck bereyden
Dat wy omgort en bereyt staen,
Met licht in ons handen bequaem
En ons Heer soo stedich verbeyden,
Op dat als hy aenclopt seer coen
Wy hem terstont moghen op doen.
OCH hoe salich sullen sy zijn
Die hem hier soo verwachten fijn,
Sy sullen gaen met hem ter eeren
In des Lams feeste seer verblijt,
Al waer de vreucht tot aller tijt
In haer ghemoet seer sal vermeeren:
Daer oock gheen scheyden wesen sal
Maer daer men by het lief ghetal.
Tot Coninghen seer exelent
Sullen werden verheven jent,
En die croone der eeren draghen
Tot een teecken dat wy seer claer,
Hebben verwonnen alle gaer
| |
| |
Ons vyanden in desen daghen,
Die ons nu hier bestrijden hert
Wel dien die soo bevonden wert.
Een wit kleet sullen sy ontfaen
En soo int rijcke Godes gaen
Daer sy dan vrolijck sullen singhen,
Het nieuwe liet met soeten toon,
En sullen van vreuchden ydoon
Ghelijck als de mest Calvers springhen,
O Ieught laet ons doch al ghelijck
Ons hier na schicken sonder wijck.
Recht wensch ick nu al naet betaem
Dat ons die lieve Heer bequaem
Hier toe wil helpen uyt ghenaden,
Dat wy hier nu so leven reyn,
Op dat wy dan ins s'Hemels pleyn
Den Heer moghen vroegh ende spaden
Loven en prijsen allegaer,
Met alle die heylighe schaer.
OORLOF o Ieught dit ist besluyt,
Neyght u ooren vaet dit beduyt,
Vergeet ws Vaders huys verheven,
Dan sal de Coningh seer lieflijck,
Lust aen u hebben autentijck,
En sal u brenghen sonder sneven
In sijn Rijck, daer ghy met verblijn,
Sult blincken als der Sonnen schijn.
|
|
Auteursrechtvrij