Het Rijper Liedtboecxken inhoudende hondert schriftuerlijcke liedekens dewelcke noyt voor desen in druck en zijn gheweest
(1624)–Jacob Claesz–
Auteursrechtvrij
[pagina 230]
| |
op de wijse: Ick clam den boom al oppe.
PEynst op't vreughdigh verblyen,
In cruys en droefheyt zwaer,
En ghedenckt dat dit lyen,
Soo d'Apostel seyt claer,
By die heerlijckheyt niet is uyt te spreken.
In't Gheloof dan blijft stadigh,
En in goe wercken schoon,
Soo sal God seer ghenadigh,
V gheven s'levens Croon,
Die bereyt is voor die vromelijck strijden.
Een Croon boven gout schoone,
Veel claerder dan Cristal,
In die Hemelsche woone,
By t'vreughdigh soet ghetal,
D'onverganckelijcke Croone der eeren.
'Tortelduyfken seer treurlijck
Ick meen die hier nu ween,
Sal daer sijn suchten feurlijck,
En sijn gheclanck met een
Verandren in het Nachtegaelken schone.
En dese dor woestijne,
Die hier moet zijn ghegaen,
Daer ons comen bestrijne
Veel teghenheden saen,
Sal verwisselt werden in een Lustgaerde.
Recht als een Boomgaert groene,
| |
[pagina 231]
| |
Vol bloemkens seer propijs,
Vol sangh der voghelen coene,
Tis t'Hemels paradijs,
Ia den winter is daer geheel vergangen.
Pijn droefheyt en elenden,
Die als den winter druckt,
Die sal u daer niet schenden,
Nu maer de vruchten pluckt,
Van den boom des levens seer hoogh verheven.
In dees werelts woestijne,
Tis Christus aent cruys hoogh,
Die is de medecijne,
Des ziels die hem ghedoogh,
Hy gheeft ghesontheyt tot een eewich leven.
Een blijschap boven maten,
Soo ghy hier met hem lijdt,
Sal u zijn wilt dit vaten,
Doch vromelijcken strijdt,
Ghelijck sult ghy werden sijn claer lichaem.
'T bitter cruys Christi zwaerlijck,
Is hier des levens boom,
Maer namaels sijn lijf claerlijck,
Hoogh verheerlijckt ydoon,
Staend' int midden vant Hemels Paradijse.
Ernstigh aenmerckt sijn leven,
Hy is veracht bespot,
Maer namaels hoogh verheven,
Die hier most zijn een sot,
Ia des te heerlijcker aen Godes sijde.
| |
[pagina 232]
| |
Recht wilt in hem verblijden,
Vrient Gods hy is u deel,
Die ghy teeuwighen tijden,
Doch prijsen sult gheheel,
Volcomen met Godts uytvercoren scharen.
SOO Neemt dan hier wilveerdigh,
Die bitter heyligheyt,
Wt Godes kelck rechtveerdigh,
Die hy heeft toe bereyt,
Daer uyt hy oock schenckt sijn lief kinders weerde.
Want tis een medecijne,
Die de ziel maeckt ghesont,
Maer Weelde brenght in pijne,
T'verdervet s'menschen gront,
De Heer bewaer ons altijt in sijn vresen.
|
|