Het Rijper Liedtboecxken inhoudende hondert schriftuerlijcke liedekens dewelcke noyt voor desen in druck en zijn gheweest

Het twee en taghtentighste Liedeken,

Op de wijse: Hansken sneet het Coren was lanck, Ofte tVinnich
stralen vande Son, Ofte een goet nieu Liet heb ick bedacht.

VVAt is den loop int de aertsche baen
Meer dan een droevich strijen
Och cost mijn Ziele dit verstaen,
Sy sou den Hemel vrijen.

Maer ons ghemoet dat nimmer rust

Och arme aertsche slaven,
Schept in een yd'le wensch meer lust,
Als in des Hemels gaven.

Want stadich wenschen wy na meer

Tis nimmer eens te deghen,
En daet'lijck wederom afkeer,
Soo haest het is verkreghen.

En schoon Godt t'al nae wensch my gaf

[p. 196]

 

En ick most morghen sterven,

 

Het goet bleef hier, en ick int graf,

 

Mijn Hemel most ick derven.

 

En of ick bleef twee Ewen groot

 

Men moet toch een mael scheyden,

 

Hoe meerder vreucht, hoe droever doot,

 

Och taerts doe ons verleyden.

 

En of tgheviel, twelck niet gheschiet

 

Dat eeuwich ick sou leven,

 

Heel out en cout gheen meer verdriet,

 

Als vrienden ons begheven.

 

Dus Ziele wilt ghy rust ontfaen

 

T'niet hebben can niet wroeghen,

 

Wenst tgeen ghy meucht, vliet sotte waen

 

Dijn rijckdom ist t'ghenoeghen.

 

Want niet ist hier int aertsche dal

 

Meer dan een droevich sterven,

 

En liefd' u Godt soo hebt ghijt al,

 

Soo hoeft ghy niet te derven.