Het Rijper Liedtboecxken inhoudende hondert schriftuerlijcke liedekens dewelcke noyt voor desen in druck en zijn gheweest

Het drie en vijftighste Liedeken,

Op de wijse: Vanden 65. Psalm. Men looft u Heer met stemmen reyne,
tot Syon openbaer.

REcht door Liefde t'uwaerts gedreven
Mijn Broeder inden Heer,
Wensch ick dat u die Heer wil geven
Sterckheyt meer ende meer,
En in tgheen ghy hebt aenghenomen
Becrachtighe voortaen,
Om van het gheselschap der vromen,
Nimmermeer af te gaen.

In Liefde laet u licht nu blaecken

Wt een gheloof oprecht,
Wilt stedich na Godts vrede haecken,
Als een ghetrouwe knecht,
Sijt in sijn werck altijdt bevonden,

[p. 119]

 

Neemt toe in deught seer claer,

 

Soo sal hy oock tot allen stonden

 

Sijn uwen loon voorwaer.

 

Arbeyt altijt met neerstighede

 

Dat ghy meught comen fijn

 

In Ieruslem die heyl'ghe stede,

 

Daer niet onreyns sal zijn,

 

Maer het volmaeckte wesen crachtigh:

 

Een stadt soo Esdras seyt,

 

Vol van alder goeden waerachtigh,

 

Hier toe maeckt u bereyt.

 

Rechtveerdigheyt moet by ons wesen

 

Met deughden aenghedaen,

 

Want dat gheselschap uyt ghelesen

 

Is reyn na Schrifts vermaen,

 

Hy heeftse tot sijn Bruyt vercoren,

 

En door sijn bloet certeyn,

 

Doen sy door sond waren verloren,

 

Ghemaeckt suyver en reyn.

 

Stedigh hebt dit voor uwen ooghen,

 

Sijt op die wacht altijt,

 

Op dat ghy niet en wort bedroghen

 

Al door des duyvels nijt,

 

Want hy na des Schriftuers vermonden

 

Altijt rontom ons gaet,

 

Ghelijck een Leeu tot allen stonden,

 

Ons te verleyden quaet.

 

V herte laet van God niet wenden,

 

Op dat ghy meught voorwaer

 

Crijghen volcomen loon ten enden

[p. 120]

 

V pelgrimmatie claer

 

Volbrenght met vreesen ende beven

 

Soo sult ghy oock hier naer

 

Met God eeuwigh in vreughden leven

 

By der Enghelen schaer.

 

En daer sullen die tranen clachtigh

 

Dan afghewasschen zijn,

 

Die hier den bedroefden waerachtigh

 

Schreyen in hare pijn,

 

Ende een heerlijck cleet verheven

 

Voor eenen gheest bedroeft

 

Van Zijde wit werden ghegeven,

 

Looft hem, niet en vertoeft.

 

Sijt nu God den Heere verheven

 

Bevolen t'aller stont,

 

Laet ons tot sijnen prijse leven,

 

Blijft in't gheloof ghesont:

 

Soo sullen wy by een vergaren

 

Namaels in vreught certeen,

 

Met alle lieve Gods dienaren,

 

By den Heere ghemeen.