Kinderpoëzij

(1860)–Nicolaas Antonie van Charante– rechtenstatus



[pagina 82]
Dat is een brutaal kereltje! eduard. Hier, jou klikbek! 'k Zal je spreken. Jij hebt aan mama verteld, Dat ik deurtje heb gescheld. grietje. Ik?.... eduard. Ja, jij! - En dan het breken Van papa's kristallen glas, Waar jij ook aan debet was; Want je had het niet geborgen. Ik kreeg straf, jou leelijk dier! En dat was voor jouw pleizier. Meid! ik zou je kunnen worgen, 'k Zou je....
[pagina 83]
grietje. Maar.... eduard. Geen maren hoor. Zeur niet! Daar bedank ik voor, 'k Wil.... Ik smijt je van de trappen, Als je nog één woord maar spreekt, Dat je hals en beenen breekt, Voor dat klikken en verklappen. grietje. Heusch.... eduard. Wat heusch? grietje. Ik deed het niet, 'k Weet niet wat er is geschied. eduard. Praatjes, anders niet dan liegen, Liegen of het is gedrukt. Daardoor is het jou gelukt, Om mij altijd te bedriegen.
[pagina 84]
Nu keer ik het blaadje om, Jij krijgt knorren en gegrom. Hier dat theeblad! grietje. Eduardje!.... eduard. 'k Zal het uit je handen slaan, Zeggen dat jij 't hebt gedaan, En 'k wil wedden om een kwartje, Dat je dan het huis verlaat, Hoe je ook fleemt en hoe je ook praat. grietje. Jongeheer!.... eduard. Ja 't moet aan stukken! Denk niet, dat ik er meê spot, Geef maar eerst dien suikerpot; 'k Zal hem uit je vingers rukken! grietje. Eduardje!.... eduard. Hier, geef hier!....
[pagina 85]
mama. Wat een dollemans getier! Griet! roep Jan den knecht van buiten, Om dien driftkop op te sluiten In de schuur met stevig touw, Spoedig, hoor! grietje. Terstond, mevrouw!

Vorige Volgende

Dat is een brutaal kereltje!