Kinderpoëzij

[p. 61]

De bestrafte bespotting

‘Daar komt gekke Jogchem aan!

Hij moet zingen,

Hij moet springen;

Kom, ik zal er henen gaan.

Kijk! zijn bogchel

Op zijn pogchel,

Zie dien wipneus daar eens staan!

'k Ben zoo graag met hem op straat.

Wil hij klagen,

'k Zal hem plagen,

Om te dansen op de maat.

Bang voor klappen,

Moet hij snappen.

'k Hoor zoo graag zijn malle praat.’

Zoo sprak Doris, en hij liep,

Vlug van beenen,

Naar hem henen,

[p. 62]

 

Kneep zijn' armen in 't geniep.

 

Niet te dragen

 

Was zijn plagen,

 

Daar hij niets dan ‘bogchel!’ riep.

 

 

 

Maar, te midden van die taal,

 

En dat grijpen

 

Om te knijpen,

 

Gaat vriend Jogchem aan den haal.

 

Doris plaagt hem,

 

Doris jaagt hem,

 

Struikelt op een steenen paal.

 

 

 

Doris valt bebloed ter neêr;

 

't Hoofd met builen,

 

Hij aan 't huilen.

 

‘'k Heb het,’ zegt hij, ‘voor mijn leer

 

'k Had behagen

 

In het plagen;

 

'k Spot met niemands onheil meer.

 

Slechte streken

 

Zal God wreken.

 

Zóó komt onze lieve Heer!’