Zendstation

[p. 9]

Abélard aan Héloïse

Vrouw, die mij liefheeft,
die 'k ver van hier weet
maar steeds nabij heb,
die naar mij vragen laat
als het geen argwaan wekt,
waar ik naar horen laat
als het maar niemand merkt.
Vrouw die ik liefheb,
reuk die mij goed is,
donkere lichaamsgeur
die mij zo zoet is
als mij mijn eigen is,
vlees dat het mijne is
wien het ook toebehoort,
spanning die 't linnen welft
en mij van binnen zelf
spant met te heter pijn,
nu het voorbij moet zijn,
rose van de oorschelp
en wit van het oogwit,
vochtige mondwanden
daar waar uw stem begint,
vochtige tong en tanden
daar waar de lach ontspringt,
hoe heb ik u verbeurd....
alles was ik in u,
die alles in mij zijt.
Hebt gij mijn hart verscheurd?
Gij hebt mijn hart verblijd.