nen krijgen, maar, aldus Pope Elmar in zijn opmerkelijke toespraak, zij demonstreerde ook tegen de ernstige diskriminatie van de zwarten in haar eigen vaderland. ‘Wij kunnen het ons nauwelijks meer voorstellen,’ aldus de Heilige Vader. ‘Ikzelf ben nu de tweede neger die tot deze stoel geroepen is - ik gedenk met grote dank mijn bijna onmiddellijke voorganger, de geliefde Pope Buster, maar een halve eeuw geleden gold het nog als niet waarschijnlijk dat broeders van mijn ras dit kerkelijke ambt ooit zouden bekleden.’ De Paus greep verder kennelijk de gelegenheid van deze wijding aan om de mogelijkheid te stellen dat niet alleen negers en chinezen maar ook gehuwde kardinalen tot Paus zouden kunnen worden verkozen.
‘Bij God is alles mogelijk. Wie zou na de eerste Paus, die een jood was, verwacht hebben dat tot de grote Pope Buster vrijwel alleen italianen de drievuldigheidskroon zouden dragen - en wie, overigens, dat het amerikaans het latijn in de kerk zou gaan vervangen? Zo moet men ook de vrees uit zijn hart bannen voor ogenschijnlijk misschien verder gaande ontwikkelingen in onze Heilige Kerk.’
Ook de keuze van de dag waarop de wijding van de Saint-Jane-Fonda-kerk plaatsvond, zou kunnen duiden op voortschrijdende ontwikkelingen: op de twintigste maart is het immers de feestdag van de Heilige Verlating, waarop herdacht wordt dat de Heilige Stoel van Rome naar de Heilige Stad Chicago werd verplaatst.