21. Steeds dezelfde (4). Het Duizendjarige Rijk van de Galgen.
Op 19 augustus 1942 schreef Bormann: ‘De slaviese mensen zullen voor ons werken. Voor zover wij hen niet kunnen gebruiken, mogen zij sterven. Gedwongen inenting en duitse gezondheidsvruchtbaarheid van slaviese mensen is ongewenst. Opleiding is gevaarlijk. Het is voldoende als zij tot honderd kunnen tellen.’ Bormann sprak de taal van zijn meester, Hitler, de keizer van het Duizendjarige Rijk van de Galgen. Wat deze kerels zeiden, vraten tientallen miljoenen duitsers als koek. Alle duitsers van 45 jaar en ouder die jij nu kent, met wie je beleefd koffiedrinkt op een terras tijdens je vakantie in Nice of Perugia of Zandvoort, hebben histeries ‘Heil Hitler!’ geschreeuwd als deze keizer zich liet zien of horen, ook al geschiedde dat laatste maar door de luidspreker. Ze hebben ook gemiddeld één inwoner van Nice, Perugia of Zandvoort om zeep gebracht. Straks stemmen zij op Franz Streepje Strauss. Dat was een geestdriftige luitenant in het Duizendjarige Rijk van de Galgen en hij is daarover nog allerminst beschaamd. Hij staat niet alleen.
Auteursrechtelijk beschermd