Mastreechter versjes en leedsjes (onder ps. P.C.d.B.)

[p. 10]

Ze leefsteke
wijze: De pleureuze

Heer zaog häör et iers in de Staat aon de Zon,

Dao stònt ze toen veur de roete,

Heer sjroevelde langs häör en knawelde stèl:

‘Geis tiech get mèt nao boete?’

En toen is heer stiekum 'n hiel stök veuroet

De Breusele straot op geloupe,

Heer drejde ziech um en zij kaom häöm toen nao,

Heer gòng gèt zoerboene koupe.

Aon de brouwerij heet heer op häör gewag,

Häör toen 'n hendsje gegeve,

Heer doog get verlege en vroog stom eweg:

‘Kaoms tiech gein kinnisse tege?’

Zij zag niks, mer flejde ziech tegen em aon,

Et munneke spraok in gefluuster:

‘Aoch! sjat kom get weijer dao is ene weeg,

Dao is et hartstikke duuster.’

Heer heet häör gekäörd en gepuund en geduid,

Mer langer kòs ze neet blieve;

Thoes zou ze zèGGe tot z' op et kentoer

Gèt langer had moote sjrieve.

En langs enen umweeg gòng heer mer nao hoes:

Niemand zou dao get van weite.

Dat maakde dee suffert ziech zellevers wies;

Toch zaot heer 'm stiekum te zweite.

[p. 11]

 

En 's Zòndags toen leep heer de Vriethof mèr rònd,

 

Maakde wel tien, twellef toere.

 

Et keend zaog heer goon, mè heer dorref toen mèr

 

Sjuinsweg ins nao häör te loere.

 

 

 

De aofspraok die gòng op ten hook van de Staat,

 

Touvalligkaom heer häör tege

 

En doog toen zjus of heer häör gaar neet zaog

 

Mèr fluusterde: ‘Um haaf nege.’

 

 

 

De leefde die doorde iech weit neet wie lang,

 

Zij kòs neet zònder häöm leeve.

 

Mer wie miejer tot zij vaan häöm hawwe gòng,

 

Wie minder kòs heer um häör geve.

 

 

 

En op ene kier, jao toen is et gebäörd:

 

Zij doog h'm de groetste verwiete;

 

Heer smeerde 'm gaw, gòng op zeuk nao 'n nuij. -

 

Zij doog niks anders es kriete.