Sjöddeköl. Rijmelkes in 't Mastreechs

[p. 26]

Portrètsje

Bij miech op de kamer dao steit e portrètsje,
't steit gans gewoen op de sjouw in d'n hook,
e meitskesgeziechske vlaak neve e rèkske,
hiel kort bij ‘Mathilde’, Jaques Perk zie book.

't Lach es 't zönneke sjijnt in de kamer
en späölt um de pu vaan de taofel en steul,
daan huur iech mien hart sloon haos wie 'nen hamer,
en krijg iech vaan binne zoe wee-ig geveul.

Meh soomber 't kiek es de rege bij stroume
eintoenig zoe tege de roete aon vèlt,
daan liekent 't dèks miech es heet 't vernoume:
mien hertsje allein toch vaan häör nog mer hèlt.

Zoe is 't e blömke bij miech in me kluiske,
't einigs verlange boe op of iech zin,
meh evegood is 't e reuzegroet kruiske,
verlange nao wat noets bereike iech kin.