Sjöddeköl. Rijmelkes in 't Mastreechs

[p. 24]

Iech bin zoe opgewèk....

Iech bin zoe opgewèk, zoe blij,
tot iech zouw wèlle zinge,
de sjoenste leedjes bringe,
't leefste versje wat d'r is,

umtotste toch gekoume bis,
en zachskes aon m'n oer
zoe zeker en zoe woer
d'n lippe miech vertèlde

wat z'iers neet zègke wèlde,
en oet d'n oug' m'ch straolde touw
dee sjien, dee iers neet sjijne wouw,
en saam veer lepe, zij aon zij.

Iech bin zoe opgewèk, zoe blij.
En blozend-werrem zien m'n wange,
want diech, diech bis mie groet verlange.