Sjöddeköl. Rijmelkes in 't Mastreechs

(1947)–Hais Chambille– rechtenstatus



[pagina 23]
Portrèt Lès toen stoont iech ins te kieke veur e levensgroet portrèt, stoont te stare in gedachte, ‘uige’ wie me dat zoe hèt. En dat beeld had miech getroffe, 't waos 'n doedgewoen geziech, meh iech kôs zoe väöl drin leze, aoch, 't zag zoeväöl tot miech. Gèt verwaands waor drin te leze, hoegen eigendunk spraok droet, en 't maakde toch aocherrem aoch zoe bitter wienig oet. Oppervlakkig, zoonder leefde, egoïstisch, dat waor klaor, wouw get tuine, meh'r wis neet tot 'r mèr gans nietig waor. 'ch Kraog kompassie mèt 't mensje, loeter levend veur de sjien, zoe e stom oonnuzel vensje wat ziech meint veurnaom te zien...... Meh toen dach iech, jao dee kinste, gòng vaan sjrik haos door de groond, want iech zaog tot mien verbazing tot iech veur de spiegel stoont!