Sjöddeköl. Rijmelkes in 't Mastreechs

[p. 19]

Bij 't weegske

Veur Irèneke.

In 't weegske ligk 't wiechske,
lollig lachend leuk geziechske,
wiegewaggelt mèt ze weegske,
reikend nao e wiedweg leechske.

Helder klaor kristalle uigskes,
loeter straolend vaan plezeer
kieke oonbezörrig lachend
jao op alles roondum neer.

Zulle ins die einse ouge
later kriete vaan sjagrijn?
of 't leech gebroke weure
door 't lijd en door de pijn?

Hennekes wie vaan e pupke
mèt de vingerkes zoe teer,
hawwe stevig vas umslote
'ne nuije rammeleer.

Zalle ins die han, daan groeter,
wèr'ke veur 't daagleks broed?
Zalle zij väöl goods ins geve?
Of mesjien doen zoeväöl koed?

't'Munneke, zoe sjalleks lachend
gaaroet nog niks zègke kaan,
meh um ziech te laote hure
krejt 't wel zoe noe en daan.

[p. 20]

 

Brink dee moond, es heer kin spreke

 

troes en leefde boe 'r kaan?

 

Of sprik heer, gesjmink, geverref,

 

hiel väöl lijd en laster daan?

 

 

 

Sjattig leuke pòppe uurkes

 

luustere nao Mooiers stum,

 

en es leefdeswäördjes klinke

 

drejt 't köpke z'ch 'ns um.

 

 

 

Zalle later ouch die oere

 

luust're nao wat Mooier zeet?

 

Of nao't slechs vaan op de wereld,

 

en nao't gooie gaaroet neet?

 

 

 

In 't weegske ligk 't wiechske,

 

lollig lachend leuk geziechske,

 

aordig mollig sjattemijke......

 

Bleefste zoe mer altied, prijke!