|
| |
| |
| |
'nen Droum
Lès druimde iech, op zeker kier,
'ch-stoont veur de hiemelpoort,
en door Sint Pieter toen veur miech
‘Wee zeet geer? boe komp geer vaandan?
wat wèlt geer’ zag 'r toen,
‘Iech kom vaan Treech, Geer kint m'ch toch?’
‘Sint Pieter, iech kaom zjus heij langs,
dach iech al bij m'n eige zoe:
moch iech heij mer 'ns in!’
‘Meh zeker jong kom binne mer,
iech höb noe toch zjus effe tied,
zal daorum mèt t'ch goon.’
'ch Kaom binne in 'ne groete zaol,
Heer knikde ins toen Heer m'ch zaog,
en um Häöm vloge ingelkes
‘Aon dee kant’ zag Heer, ‘zien de lui,
- en dreijde 't leech toen aon -
die leefde veur tot Slivvenier
ederein die kaome daan denao,
dao nikkers, dao de blaanke lui,
't Waor alles eve sjoen en sjiek,
| |
| |
‘Meh Pieter iech de gansen tied
‘Aoch jeh, da's woer,’ zag Petrus toen,
‘da's woer, diech kumps vaan Treech,
daan kom mer effe mèt m'ch mèt,
kom heij de kortste weeg.’
Toen brach Heer miech, iech stoont verstomp,
want wèt g'r boe iech kaom?
Nao e keteer toen kaom iech
in mien eige stedsje aon!
Leep op de Vriethof, door de Staat,
iech zaog eus sjoen stadhoes,
terasse vol, e good glaas aait,
iech voolt m'ch dalek toes.
De late Mès die waor zjus oet,
toen 'ch op de Vriethof waos,
want hiel väöl vollek zaog iech koume
‘'t Is jaomer jong,’ zag Petrus m'ch,
‘tot stiech nog heij neet bis,
es 't kèrremis, of beter nog,
Iech gòng nog effekes nao Wiek,
toen zag Sint Pieter: ‘Noe's 't sjoen,
De zuls wel dinke gluif iech zoe,
boerum heij in die “zaak”
allein mer veur d'n Treechteneer
De wèts toch eve good es miech,
tot zjus e Treechter keend
z'ch einemaol noe nörrigens
Daorum gong toen op zeker daag
| |
| |
En vroog Häöm: Doot m'ch 'ne guns,
iech vraog Uuch d'rum, Menier,
en gef de lui vaan oet mien stad,
de stad vaan miech, Servaos,
ouch in d'n hiemel heij bij Uuch
“Da's good,” zag Häöm toen Slivvenier;
en Heer, Heer bouwde toen
al mèt de lui vaan oet Mastreech
hun stad heij, eve sjoen.’
Toen woort iech wakker en dach nao,
meh waor 't daan neet ech?
Iech laog in bèd, 't 'waor 'nen droum,
Toen dach iech zoe, en door de roet
veel d'ierste zonnesjien,
iech wis neet tot d'n hiemel nog
zoe sjoen es Treech kos zien.
|
|
Auteursrecht onbekend