Sjöddeköl. Rijmelkes in 't Mastreechs

[p. 10]

Iech bin gebore....

Iech bin gebore, kort bij d'n tore
vaan de kèrrek Sintervaos,
toen ze klokkegeklaank, zoe wie hiemelse zaank
kloonk euver de stad aon de Maos.
Op mien duipgewaad waor, geborduurd kant en klaor,
'n staar op e roetechtig veld;
wie vaan m'nne kop get water veel drop
toen sjeen ze mèt alle geweld.

In m'n hart kraog iech mèt, 'n hèllige wèt,
geërref vaan vajer op zoon,
opdat iech m'ch riech, mèt 'n wierdige pliech,
op de staar, die noets zal vergoon.

Iech lierde de taol, die ouch allemaol
mien veurawwers höbbe geierd,
die mood gief in strijd, die troes bringk bij lijd,
die klink es d'r fies weurt gevierd.

Iech bij gebore, kort bij 'nen tore
in 't stedsje aon de Maos,
toen ze klokkegeklaank, zoe wie hiemelse zaank
kloonk op tot Sintervaos.
Bij Häöm sloot z'ch aon de wit-roeje vaon,
de staar kraog häör zèllever leech;
'ch'haw wach aon deen tore, boe'ch bij bin gebore,
want iech bin e keend vaan Mastreech.