Sjöddeköl. Rijmelkes in 't Mastreechs

[p. 5]

 

Gans zoonder pretensie

 

höb iech ze gesjreve,

 

mien versjes, ich sjödde

 

mèr gèt oet de mouw;

 

mien awwers, mie meitske,

 

mien stad en mie täölke,

 

geer doog ze m'ch sjrieve

 

es simpel verhäölke;

 

aon Uuch, noe es daank,

 

iech ze aonbeeje wouw.

[p. 7]

Aon de lezer

'ch Weit neet wie-of dit beukske zal goon heite....
Da's ouch egaol, wànt wat 't brink
Dat is Mastreechs in merreg en in weze,
't Is vaan 'nen echten Treechter jong dee zink!

Heer zink vaan 't beer, de stad en häör historie,
Heer zink vaan leid en vaan gelök,
Heer zink get veur zie meitske, vaan zien leefde,
Heer zink...... en Geer, Geer vint Eur eige trök.

Want es Mestreechteneer zölt Geer heijaon goon snòppe,
Geer preuf 't nao en sjmak ins mèt Eur tong......
Daan staart G'r stèl, en zèkt daan bij Eur eige:
‘Zoe is 't jong! Dich höbs d'n Treechter fong!’

H.A. Loontjens.

[p. 9]

 

Tösse de berg

 

en 't vlake strand

 

ligk 't zoneuvergote land.

 

 

 

Tösse de tije

 

vaan vräögde en noed

 

woort dit Treechter blömke groet.

 

 

 

Gesterk door rege

 

en zonnestraol

 

streef 't nao zien ideaol.