Die vlakte en andere gedigte

[p. 78]

Chamonix.

Onder 'n denne-boom
in die land van berg en stroom,

waar 'n watertje val

in 'n sonnig dal

lê die helft van mij hart begrawe.
Vo'eltjes sing daarbij,
die blommetjes praat van mij,

en die klokkies klink om

so's die koeie kom,

deur die heldere stroom gelawe.

In hemelglanse bloot,
in vorst'lik swijge groot,

troon Alp-reuse om

bo die dal se kom

en kijk deur die denne bowe.
Wolkies krui verbij
so's skapies in hemelse wei,

wat weifel en draal

of hul nie sal daal

in die groen van die lokkende klowe.

[p. 79]

 

Louwe geure dwaal

 

deur mij lower-saal;

 

en van ver kom 'n deun

 

so's 'n weerklank wat dreun

 

uit die velde se somerdag-drome.

 

Bowe langs twijg en tak

 

loer die lug deur mij tempeldak,

 

deurvonkel, deurweef

 

met die goud wat leet

 

in die weem'lende groen van die bome.

 

 

 

Najaarswindjes, strooi

 

blaartjes o'er mij kooi,

 

dek mij toe

 

ik is mat en moe,

 

vergeet wil ik rus en verborge.

 

Winter, begrawe mij

 

onder jou blanke sprei,

 

waar blommetjes praat

 

van die dageraad

 

wat kom met die voorjaars-more.