Die vlakte en andere gedigte

[p. 37]

Trouw.
Ter gedagtenis aan -

Ik hou van 'n man wat sij man kan staan;
ik hou van 'n arm wat 'n slag kan slaan,

'n oog wat nie wijk,

wat 'n bars kan kijk

en 'n wil wat so vas so's 'n klipsteen staan!

vas so's 'n berg van grouw graniet
op vaderlands-grond, sij hartsgebied,

aan haar getrouw

so's aan kind en vrouw,

en wat in haar eere ook sijne siet.

Ik hou van 'n man wat sij moeder eer
in die taal uit haar vrome mond geleer,

en die bastergeslag

in sij siel verag

wat, haar verstotend, hulself kleineer.

Die oog wil ik sien wat 'n traan nog ween
v'r 'n helde-geslag, in hul rus daarheen,

maar 'n blits van trouw

in die traan van rouw,

wat aan liefde weer gee wat haar bron is ontleen.

[p. 38]

 

V'r mij d'Afrikaner van durf en daad

 

wat Mammons eer en loon versmaad,

 

sij hoofd en sij hand

 

v'r sij volk en sij land

 

en 'n trap van sij voet v'r laag verraad!

 

 

 

O, ik hou van 'n man wat sij man kan staan;

 

ik hou van 'n daad wat so's donder slaan,

 

'n oog wat nie wijk

 

wat 'n bars kan kijk,

 

en 'n wil wat so vas so's 'n klipsteen staan!